Të vura mes luleve të kopshtit tim
Ti zgjodhe aromën e trëndafilit të bardhë
U rrite duke të ujitur sikur të ishe përrallë
Flakës së diellit për ty Erna i bëja ballë
Sa më bënim të lumtur sytë e Ernes
Të doja shumë sikur një lule të verës
Toka askë nuk e deshti më shumë se ty
Sot lulja më e dashur më je ti
Unë dua ta mallkoj edhe tokën
Pse të mori ty në lule të rinisë
S'dua më të besoj as fytyrën e perëndisë
Kur ma mori lulen më të bukur të lirisë
Gjaku yt nuk do të thahet kurrë
Shpirti yt mbetet në zemrat tona
Në çdo kohë e në çdo çast
Engjjëlli ynë jeton në këngët tona
Ti jeton në çdo shtëpi
Nuk largohesh nga asnjë zemër
Neve na sjell vetëm qetësi
Emri yt është shndërrue në hyjri
Bashkë më yje na udhëzon
Ti nga larg askënd nuk e harron
Na e zgjidh rrugët që na drejtojnë
Bashkë më ty lule ne do të jetojmë
Ata sy plot dashuri
Kur të shikoj në fotografi
Për çdo ditë të përshëndes
Ty të qoftë ai dhe i lehtë.
PËR NJË BOTË MË TË MIRË
Frikë kisha edhe nga plakat më fytyrën plotë rrudha
Vallë si nuk e dija që rrudhat e tregojnë kohën e vujtjeve
Mendoja që ajo ka lindur ashtu e shëmtuar
E shikoja më një dhembje si ka mundësi ta bëja të bukur
Sa dhembje kisha për fëmiun që qante për një lodër
Kur shkonte në shkollë deshur e zbathur
Ata shokë që e shikonin më sy të keq
Unë me vete thosha ju nuk jeni fëmijë po dreq
Shumë herë kam hyrë në mesin e dy përsonave
Kur kam parë që ka shumë pak drejëtsi
Asnjē herë nuk e kam ndalë zërin për njē fëmër
Kur dikush e malltreton e bënë tym tē zi
Tē mallkoj ty i mjerë që dorë ngritë të unë
Një fëmijë apo një grua në shtëpinë e vet
Ti nuk e meriton as gjumin e natës së bukur
Se meritove as të përkundesh në një djep
Unë eci më kohën e vështirë që botën e ka përfshirë
Askush nuk shikon lotin e tjetrit, apo një dëshirë
Egoizem në shpirt çdo njerin e ka kapluar
Ecin më kohën e keqe e në rrugën e gabuar
Na sjellë më shumë durim o i madhi Zot
Që paqa të përgëdhelej edhe kur kemi lotē
Dhembja e jote të bëhet edhe e imja
Të ecim bashkē më kohën në të bukurën botë.
