"Analfabetët e shekullit 21, nuk do të jenë ata që nuk dinë të lexojnë dhe shkruajnë, por ata që nuk dijnë të mësojnë, e të ç’mësojnë dhe sërish të ri-mësojnë". Ndryshimi nuk është thjesht i nevojshëm për jetën – është vetë jeta|- nga Alvin Toffer.
Parregullsitë e shumta që po ndodhin sot në jetën e përditshme, janë mungesë e një edukate të mirëfillt familjare si bazë themelorë në formomin e përsonalitëtevë. Mandej është edhe niveli i ulët përgaditor edukativo-arsimor. Në mungesë të ketyrë dy faktorevë themelor, tani pa dyshim së po përcillet edhe në brishtësinë e matutjeshmë institucionale. Prandej është e nevojshme një qasjë sërioze që të merren masa kërkimore në ketë drejtim. Në menyrë që mos të mbetët çdo gjë në mëshiren e fatit, dhe të krijohet hapësirë për të këqija që po ndodhin në përditshmërinë tonë.
Për mes edukates, duhet të kultivohen shprehitë e sjelljevë dhe punëve me përgjëgjësi, në menyrë që mos të mërremi gjithmonë me pasojat, po të kalojmë atje të burimi i shkaqëve, duke u dhënë drejtimin e duhur rrjedhave zhvillimore.
Përgjegjësit mungojnë atje ku duhet të merren obligimet me përkushtim dhe ndershmëri. Atu ku nuk ka ndërgjegjëje, mungon edhe dinjiteti si ndjenjë njerëzore! Kjo është për tu shqetësuar, sëpse dihet së ky sharllatanizëm, pengon zhvillimin e përgjithshëm. Në ketë mjegullnajë, krejt cka mund të ketë, kthim prapa ose vendnumrim me shumë rreziqë. Kur dihet së në anën tjetër vendi ka nevojë për cdo gjë, prej A – Zh, dhe kjo arrihet vetëm me kuadra të përgjëgjëshëm?!
që ti ikim të këqijave, duhet edukimi i mirëfillt qysh në djep. Me theks të vecant e përkujdesje, duhet gjinin femrore - nënat e reja duhet të ngritën në nivelin e lartë edukativ, në menyrë që të kemi edhe gjininë mashkullore në nivelin e përgjegjësive, me edukatën elëmentarë si bazë e ndërgjegjëjes dhe rrespektit të normave morale, pikërisht për femrën!
Pra, gjenëratat duhet vetëdijesuar për PERGJEGJESIT e gjitha niveleve, atëhëre pse mos të futen në plan-programe shkollore, si lëndë edukative obliguesë e të mësuarit, së cka është e të qënit përgjëgjës, si një ndjenë e lartë njërzore për shoqërin?! Pse mos të mësohet aftësia e ndjenjave të VETEGJYKIMIT, që del nga një Zë i mbrendshem i ndërgjegjejës së pastër, kur dihet së kjo forcon etiken morale të vetgjykimit, keqëardhjes ndaj parregullsive, por edhe të pendimit!
Me ketë cështje duhet të merren ekspërtet e kesajë lamije, duke trajtuar në institucione akademike përgaditjen, e pastaj të mësohen në mënyrë të rregullt si lëndë;
- Përgjegjësia
- Ndërgjegjeja
- Estetika
Qëllimi i këti shkrimi është, ftesë ndërgjegjës intelektuale të mirëfillt, dhe ekspërtve të kesajë lamije sa nuk është bërë shumë vonë, për të shpëtuar nga coroditja dhe degjenërimi i matutjeshëm! Sëpsë po shifet së është kërkesë e kohës, për më shumë dije në konkurim me kultivimin e vlerave të kultures në të ardhmen.
Kjo përpjekje do të reflektohet me debate edhe mbrenda familjes, edhe në shkolla duke përfshirë institucionet e larta pedagogjike për tekste të reja në ketë drejtim, dhe duke stimuluar bashkëpunimin me prind për vizione të reja edukative mbi etiken morale, që padyshim ndikon në zhvillimin e vetëdijes moderne të shoqërise, për kryërjen e punve me përgjegjësi të cfardo niveli qofshin ato.
