Morën sulm ushtarët
Dikur në një fshat,
N’mungesë të burrave
T’i dhunojnë gratë!
Pasi i dhanë fund
Aksionit me porosi,
U kthyen n’kazerma
Me turpin e zi!
Dolën nga shtëpitë
Gratë e grisura, duke qarë…
Përveç njërës heroinë
Më kokën e ushtarit t’vrarë!
Ajo bëri rezistencë
Duke shfaqur trimëri,
Sa me gëzim i ndrinin
Sytë e mbushur krenari!
Desh u çmendën gratë e tjera
Nuk e kishin aq kollaj,
Kur e shihnin bashkëfshataren
Si krenohej me nderin e saj!
Kishin frikë kur t’kthehen burrat
Do të tregoj për këtë trimëri,
Ndaj vendosën që ta vrasin
Për ta zhdukur këtë ndodhi!
-E vranë nderin, të rroj turpi!
Thotë rrëfimi fiks fare…
Ndaj mesazhi i satirës
Na tingëllon ashiqare!
Nuk luftohet korrupsioni
Me zyrtarë të korruptuar,
Ato zhdukin e bllokojnë
Çdo provë të dëshmuar!
Me këto vese primitive
S’na shkon mbarë shoqëria,
Deri sa të korruptuarit
Vrasin nderin, t’rroj hajnia!
(Satira është bazuar nga një rrëfim "Judith me kokën e Holofernes" i Giovanni Batista Salvi, 1639.....)
