Nesër është DITA E NOVRUZIT dhe unë jam bektashi
Po e lë një çast TIRANËN,frymën mbaj për në shtëpi?!!!
Jam kthyer prapë si i vogël,frymën në fshat e mbaj
Mendja ime po vjen rrotull, kam një mall që dot s'e mbaj.
Ngjita kodrën e VAJKANIT dhe,sa dal, aty mbi breg *
Zemra ime sa s'del xhanit,kam një mall që gjallë më pjek.
Zbres nga bregu tatëpjetë,edhe sosem tek përroi
Jam tani si zok me fletë, kam një mall që më bloi.
U jap këmbëve (hë dhe pak),se me sy ma bën shtëpia
Unë tani nuk jam plak,tek unë u kthye fëmija.
Shoh baban me qengjin pirës,gati për ta bërë kurban
Mbrrij tani dhe bëhem"ndihmës", si"shpërblim":shpretkën kam.
Unë e ha shpretkën të gjallë,buzët e mia:gjithë gjak!
Jam tani si"kanibal" dhe të marrë në vetull gjak
Mbushet oda plot me burra,dikush këngë e dikush valle
Japin-marrin gratë në furra,se sot është FESTA E MADHE!
Ç'them e shkruaj është iluzion, kështu festohej veç dikur **
Unë tani jam me tension(për të gjitha:bëj sikur...)
Poezinë e shkruaj kastile për këtë DITË TË SHËNUAR
Për t'u thënë BEKTASHIVE:- Kudo festofshi GËZUAR!
* aludimi në strofën e dytë është për fshatin "PETOVË" të FIERIT ku kam patur shtëpinë.
** dikur në shtëpinë time që nuk ekziston më.
