Një ditë e përditshme në shpirtin tim
është poezia, ideja, proza dhe eseja
dhe një dashuri e zemrës që s´ndalon.
Ky këndim i im për fatin e atdheut
është peomë ulliri që vështron përtej,
vështron nga Çamëria, Morea, Atika
nga Krahina e Mollës së Kuqe e Lisi.
Ullirit në Prevezë i pëlqen të vishet,
me qeleshe e fustanellë dhe t´ia merr
valles pellazgo shqipe të kohërave të
të hershme, valles heroike çame, si
në kohën e Pirros dhe Kollokotronit.
Ajo që më bën të shkruaj në një ditë
të përditshme, është Çamëria, fati i
ullirit të veshur me futanellë, palat
heroike të njëmijë e njëqind luftave!
Shqiptar jepja tërë dashurinë atdheut,
se një dhe e pandarë është Shqipëria,
një dhe e pandarë është sot Kosova,
një dhe i pandarë është Epiri i Ipeve.
një dhe Shqipëri është tërë Atdheu.
Tek ky ulli me këmishë e fustanellë,
jam një valltar me ullinjtë e kombit
dhe një çam me pushkë e fustanellë!...
