-Figurës atdhetare të Sokol Olldashit
Njëherë shko
Pastroje shpirtin nga të pashpirtët
Kthehu i qetë ashtu siç ishe
Mos bëj çudi nëse s'kanë përfundu
Me dolline e maskarënjve
Kur e shtruan për ty
Atë ditë që të vranë
E di nuk kishe jetë të njëjtë me ta
Ti nuk e zgjodhe këtë rrugë
E kishe lirinë pas vetes
Miliona gishtrinjë të ngritur lart
Atje ku dielli do të ngrohte pak ma shumë
E vështirë qenka të jetosh mes bajlozësh
Një ditë dikush do të duhej më dyluftue
Nga hyjnitë e kishe fatin te të zgjedhnin
Përjetësisht i rikthyer në Prometheun e vetëm
A luftohet me demonët që zgjodhen udhën e tradhtisë
I mishëruar me dorën e paqes se heroinave të lirisë
Ti more bekimin e Gjergjit dhe Nënës Tereze
Më e bashkue sërish traditën që biota na kishte lakmi dikur
Më ia ndritë fytyrën të paftyrëve që vranë Anën dhe Michel
Ah ç`n aka zënë nëma dhe gjama e mikut në sofrën e shtruar për gosti
Tmerri është i madh as ernat e Saharës s`mund ta tretin nga këto troje
Larg po shkon atdhe ma i bukuri që kam pa e njohur ndonjëherë
Më mirë ktheu e pastroju shpirtin e zemrën me dashuritë e hyjnive
Se këtu gjithmonë kishte dhe do të këtë zana mali që Kolit i vijnë pas
Rikthena kohën e Kolit në lutjet për Shqipërinë e mirë e të lirë .
