Nga troku e njoh gjuhën e kalit
Nuk ecët as nuk matët ma koha me shpejtësinë e tij
Nga hingëllima më kaplon frika e stuhive të motit të keq
Në kalërimin e tij e shoh rikthimin e Doruntinës
Sa më vien në mendje fjalët e bukura të poetit
Dymijë vjet i kishte mendue dhe më tha
Të jesh i sinqertë do të thotë e di gjuhën e kalit
Vrapim s'e ndali kurrë edhe me barrën mbi shpinë
Vrapojmë të dytë
Për të mos të na zërë gjumi i kohës
Zgjohemi të parët para agimit të ditës se re
Njeriun e lëmë ta përcjellë dritën e diellit
Rikthehemi në orator të muzeumit të Holokausit
Nuk vdesim si popull as kur e kemi të shkruar
Jetojmë të lumtur me popullin mik hebre
Sa herë ia zgjatem dorën dhe e falëm Evropën.
