Cilën marrëveshje ta filloj me ty o, dhunues o, kriminel i zi
Kush të kupton si paqdashës, apo si miqësor e i ndershëm,
Ti nuk ke zot, as besim dhe as kuptim të njeriut normal
Ti nuk ke natyrë njeriu, as emër përkatës përveq se kanibal.
Gjithçka të erdh përdore e shfrytëzove mbi trupin tim të ngurtë
Më dhunuat para syve të burrit, para fëmijëve dhe para prindërve,
Ma pushkatove nanën, babanë, vëllezërit dhe motrat mi dhunove
Mbi trupin tim nuk u ngope, për së gjalli më masakrove me cigare.
E dhunuat e pastaj ia shqyet mitren me tytë motres miturake
Në mes gjinjëve me maje të thikës ia bëtë kryqin e djallit dhunues,
Mbi trupin e prindërve të masakruar vajtonin fëmijët e mekur
Bebja e vogël dy muajshe thithte në gjirin e nënës së vet të vdekur.
Shkrumuat dhe asgjësuat gjithçka që ishte pasuri i kombit tim
Shishet e mbushura me alkool dhe të droguar festuat fitore të ndytë
I ç’nderuat para syve të botës dhe në muajin e fundit të shtatzanisë
Ua nxjerrët nga barku engjujt e vegjël me bajoneta ua shqyet sytë.
Ky shqetësim ka të bëjë me praktika të sëmuara historike
Imazh i njeriut të gatuar që e futi urrejtjen në gjene,
Më logjikën e mitëve ndër vrimat e tempujve të mykur
E pyesim vetën të hutuar, athua njeriu i tillë jep fryt të lumtur?...
Nëse gjykojmë drejtë pikërisht pikën e dhëmbjeve të shpirtit
Të përpiqëmi ta sqarojmë gjendjen e qenjës së fyer e të lënduar,
As një paragraf, asnjë kontratë dhe as një marrëvshje nuk ndihmon
Nëse krimi bashkë me kriminelin nuk e merr çmimin që e meriton.
Njeriu i së ardhmës padyshim se duhet të jetë liberal dhe optimist
Por ky njeri duhet të bindet dhe ta kuptojë se çka është « jeta »,
Jo si një përshtatje pasive, por si një përgjegjësi respektive pa tallje
Në kërkim të paqës, të merr përgjegjësinë dhe të kërkojë falje…
