Aty në Kalanë e Krujës në Kastrinë e Mirditës në rrafshnaltën e Lezhës në Qendër të Prishtinës, ne Prizrenin historik, apo nëpër qytete të ndryshme të Evropës takova gjurmët që kishte lanë Gjergj Kastrioti. Ai sikur dëshironte një “dialog” në formë të përgjegjës për pasardhësit e tij shqiptarë. Unë i thashë hero mos u dëshpëro se pas kohës tënde heroike dhe vdekjes tënde 1468 kemi pasur 444 vjet robëri otomane dhe 100 vjet robëri sllave. Të dy këta pushtues që sunduan në trojet shqiptare kanë lanë kopilët e tyre që në formën e sythit të mbirë ata po dëshirojnë me tregu se nuk janë shqiptarë. Gjergji më përgjigjet: “Po si është katandisur në këtë mënyrë Arbëria e ime!?” A ka ende djem shqiptarë në Tokën e Arbërit, të cilët i dalin zot kësaj toke. Unë e bëra luftën që t’iu lidhi me Evropën dhe jo me Rusinë e Azinë. Unë i ndërpreva rrugën sulltanëve e pashallarëve për t’iu treguar se kjo tokë ka zot shtëpie e zotët e kësaj toke janë Arbërorët. E unë i përgjigjem: Hero. Që nga periudha jote kemi problem me tradhtarët. Edhe ti pate të tillë që ta kanë kthyer shpinën por nuk u dorëzove. Ju tregove vendin spiunëve të sulltanëve dhe të kralëve të ndryshëm e orientove Arbërinë në rrugën Evropiane. E mos harro Hero se të tillët janë shumuar. Kanë lanë pasardhës dhe janë përzier me farën e sulltanëve dhe krajlëve të Serbisë dhe Rusisë. Ata janë në gjendje të bëjnë çmos që mos të ekzistoj shqiptaria. Hero atyre ju pengon edhe gjuha shqipe, edhe tradita shqiptare edhe shkrimtarët shqiptarë, edhe heronjtë shqiptarë. Hero, të tillët edhe pushtimet aziatike dhe ato karpatiane po dojnë me na i shitë për çlirim. Hero 444 vjet pas teje Perandoria Osmane ka mbjellë kopila në trojet shqiptare. Hero edhe 100 vjet pas në trojet shqiptare sllavët kanë mbjell kopilët e tyre, ku e vazhduan pushtimin në trojet shqiptare aty ku e lanë osmanlinjtë, ku osmanlinjtë në ikje e sipër i dorëzuan si peshqesh sllavëve, Plavën e Gucinë, Ulqinin e Malësinë, Kosovën dhe vise te tjera shqiptare. Hero edhe gjatë këtyre 100 viteve e ideoligjizuan kombin shqiptarë pro orientimit rus, ku edhe na mbjellën një egjër me emrin komunizëm. Ajo egjër për 50 vjet u shndërrua në murtajë, e cila vrau, preu dhe masakroj intelektualët dhe patriotët më të mëdhenj shqiptarë që e deshën orientimin e shqiptarëve aty ku dielli lindë në perëndim. Hero, kjo ideologji na i mori 47.300 shqiptarë mbi 95 % nuk u dihen varret, në Tivar e Bihor, u bën mish për peshq shqiptaret atdhetar. Më pas hero u vranë dhe u masakruan elita intelektuale që kishte kryer shkollimin nëpër universitetet perëndimore, që ishin kundër që të mbillet fara e Rusisë në trojet shqiptare. Hero a nuk e tha Fishta në shprehjen e tij: “Çka të lanë kta katër ujq që i turrën shoqi shoj thonë do të dalë një djall i kuq që për të gjallë do t’ja vë thojtë. Atdhetarët do t’i çon drejtë çengelit, ndërsa ata që i shpëtojnë çengelit merr e i çon në shkollë t’gabelit”. Po ku i kam kufijtë ore i nderuar? Ka shtrihet sot Arbëria ime? Pyet Kastrioti. Aty marrë frymë thellë. Hero, Arberia të është ndarë në copa-copa por ende frymon. Djemtë e Arbërit i ke të ndarë në dy pjesë. Ata që janë shqiptarë dhe të cilët kanë një orientim të pastër kombëtar që trojet shqiptare t’i bashkojnë dhe t’i orientojnë në gjirin e familjes evropiane, që po ecin rrugës që na e le ti, dhe të tjerët kopilët që na i lanë pushtuesit aziatikë dhe karpatian, të cilët janë bërë se bashku dhe janë formu dy ideologji të reja ku secila ka nga dy krah, krahu i parë ndahet në dy pjesë: në vehabizëm dhe në erdoganizëm. Ndërsa krahu i dytë në TITIZËM DHE ENVERIZËM. Të dyja këto ideologji janë kancer për kombin shqiptarë hero. Këto po bashkëpunojnë ngushtë me Serbi, Rusi dhe Turqi dhe po dojnë që edhe një herë t’i kthejnë trojet arbërore në troje shkretëtirë, ku do të kullosin kuajt e verbër aziatik e karpatian. Po ku mbeti lufta ime ore i uruar? Ku mbeti ndërgjegjja kastriotase? Kur do të zgjohet kjo ndërgjegje të kombi im shqiptarë? Aty kërkoj që ta pushoj dialogun për disa minuta dhe i mllefosur nga kjo gjendje që e ka kapluar Arbërinë e Gjergj Kastriotit – Shqipërinë e sotme etnike i dhashë këtë përgjigje: Hero ta jap Besën e nderit se nuk do t’i lamë në trojet tona që të kullosin kuajt e varreve aziatike e karpatiane. Do ta ringjallin Besëlidhjen kastriotase dhe do ta bëjmë Shqipërinë Etnike pa ideologjinë e vehabizmit, e erdoganizmit, pa titizëm e pa Enverizëm por me një nacionalizëm të pastër shqiptare duke afruar në beslidhjën kastriotase djem dhe vajza me ndjenja të pastra kombëtare. Hero nuk ka dalë fare të gjithë bijtë e shqipes. Ende ka shqiptarë që në gjakun dhe gjenin e tyre frymon koncepti kastriotas. Të gjithë ata po e presin momentin që t’iu prijë një elitë e shëndoshë kombëtare me moton : ta bëjmë Shqipërinë Etnike e cila do të integrohet në gjirin e familjes evropiane. Deri sa e mbylla dialogun me Gjergj Kastriotin, mu kujtuan: “Lotët e Gjakut” të patër Anton Harapit kur Shqipëria ra në duart e komunizmit pansllavist dhe papritmas nga sytë e mijë pashë dy kokrra loti, lotë të derdhur për një pjesë të vëllezërve të mijë shqiptarë që e mohuan dhe po e mohojnë shqiptarizmin dhe duke ecur rrugëve të tradhtisë kombëtare gati e gjashtë shekuj me radhë i lanë vëllezërit e tyre shqiptarë pa varre për një kocë të palarë që i afruan armiqtë e kombit tonë shqiptarë.
Lufta për një Prizren shqiptar
Lufta për një Prizren shqiptar nuk është një luftë e re. Ajo daton nëpër periudha historike qoftë në atë të pushtimeve osmane qoftë në atë të pushtimeve sllave. Sado që osmanët luftuan që ta humbin shqiptarizmën në Prizren prapë Prizreni mbeti qendër e Kastriotizmit. Sado që turqit u munduan që të humbin çdo gjurmë shqiptare Prizreni u shndërrua në Qytetin e Besëlidhjes Shqiptare të Prizrenit 1878, ku u dha kushtrimi në luftë kundër turqve. Sado që Prizreni u mundu të boshnjakizohet e sllavizohet dhe turqizohet në marrëveshjen e Splitit në mes të pushtuesve jugosllav dhe politikaneve turq për shndërrimin e familjeve Gashi, Krasniqi, Mazreku, Morina, Bytyqi, Surroi dhe shumë familjeve të tjera shqiptare në turq. Prizreni u forcue dhe u bë urë lidhëse e besëlidhjeve shqiptare dhe lëvizjeve kombëtare për Pavarësi dhe muranë e fortë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Epo tash çka duan forcat neotomane në Prizren për ta refuzuar Muranën e Gjergj Kastriotit me pyeti Kastrioti. Isha pak i nxanë ngushtë me këtë pyetje por ja dhashë përgjigjen: Hero këta që e kanë marrë vendimin me refuzu Muranën e Gjergj Kastriotit nuk janë shqiptar, nuk janë as nga rrënja arbërore por janë pasardhës të atyre familjeve endacake që kanë pas ardhur me deve për ti argëtuar osmanlinjtë. Ofshani thellë në shpirt Gjergj Kastrioti dhe tha: Arbëria duhet t´ia thotë disa fjalë shqiptarisë: Shqiptarët e sotëm janë arbëroret e djeshëm. E deri sa kujtimi për Gjergj Kastriotin më therë shpirtin në këtë 555 vjetor të kalimit në amshim, për shkak të gjendjes se ku ka ra shqiptaria, prapë shqiptarët e vërtetë dhe atdhetarë do të tubohen për ta bërë Shqipërinë Etnike dhe për ta larguar farën pansllaviste dhe atë aziatike nga trojet shqiptare që e ka sjellë shqiptarinë në buzë të greminës. Hyrja në lëvizje e atdhetarizmës do ta bëj edhe një fitore të madhe në Prizren me vendosjen e Muranës se Gjergj Kastriotit si dhe ndërtimin e Muzeut të Mesjetës shqiptare në Kalanë e Prizrenit. E deri atëherë duhet një mobilizim i forcave atdhetare shqiptare pa dallim krahine, feje apo ideje, por të lidhur ngushtë me besën e Zotit dhe flamurin e Gjergj Kastriotit se Shqiptaria nuk do të shuhej por ajo do të jetoj shekuj pas shekujsh.
