Poeti Constantin Barbu është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Rumanisë – dega e Krajovës. U lind më 26 Janar 1954. Është eseist, poet dhe editor. Absolvoi Fakultetin e Filologjisë në Universitetin e Krajovës (1974-1978). Ka qenë bursist i Qeverisë Franceze (1977). Debutim publicistik në revistën „Ramuri” (1975). Debutimin editorial ne vëllimin „Shprehja esenciale”. Ese mbi ripërkujtimin e Qenies (1985). Çmime: Çmimi Ndërkombëtar për eseun „L'uniVers et le Vers, Bruksel (1991); Çmimi për kritikë letrare dhe histori letrare i ofruar nga Akademia Internacionale "Mihai Eminescu" për aktivitetin e tij në vitin 2010. PUNIME TË PUBLIKUARA: Shprehja esenciale: Ese për ripërkujtimin e Qenjes, Editura Scrisul Românesc, Krajovë; Hulumtime mbi bazat e gjuhës rumune; Një gramatikë e Qenies, Editura Scrisul Românesc, 1989; Eminescu. Poezi dhe nihilizëm, Editura Pontica, 1991; Elegjitë e Mungesës, poezi, 1991; Iluzioni mbretëror, poema, 1992; Versione të Vakuumit, poezi, 1996; Gjuha e zhdukur, poezi, 1996; Libër në lidhje me vetminë, çmenduri dhe vdekje, poezi, 1996; Autoversioni i pamposhtur, ese, 1996; Rënia në Kozmos, ese, 1989; Epékeina tes ousias, ese, 1989; Kodi i Anasjelltë: Arkivi i çmendjes dhe vrasjes së nihilistit Mihai Eminescu, vëll. 1-15, Editura Sotech, Krajovë, 2008; Perandoria e Dashurisë, poema bilinguale, Amanda Edit, Bukuresht 2020. Është i përfshirë në disa vëllime dhe revista të ndryshme letrare.
Constantin Barbu ka qenë kryeredakori i Shtëpisë Botuese Rumune, 1990-1991. Ishte lektor universitar në Universitetin Ovidius, Konstancë (1991-1992). Drejtor, Zëvendës Drejtor (nga viti 2011 e deri më tani) i Institutit të Historisë dhe Studimeve të Kantemirit, Universiteti i Krishterë Dimitrie Cantemir në Bukuresht. Është president i Akademisë Evropiane "Dimitrie Cantemir. Është anëtar titullar i Académie Européenne des Sciences, des Arts et lettres, Paris, nga viti 2020. Është laureat i çmimit Aesal, Paris, 2020. Është Doktor Honoris Causa i Universitetit të Kievit. Është anëtar nderi i Akademisë së Shkencëtarëve të Moldavisë.
Poezia e zt. Consrantin Barbu është çelësi i universit, shprehja e bukurisë, lirisë dhe mrekullive. Frymëzimet dhe fjalët e mbretërimit të tij riprodhojnë një psikologji mbresëlënëse, të paprekur dhe të bukur. Fjala e poetit Nikita Stanesku: «Fjalët janë shumë të ngjashme me qeniet. Ata janë qenie të gjalla. Ata madje u ngjajnë bimëve. Ato kanë një mënyrë jetese, kur fluturojnë në ajër, si zogjtë." Në tekstet e zt. C. Barbu takohemi me filozofinë e jetës, me rrugë fluturuese, me harresë të paharrueshme, me pritshmëri të papritura, me një valë çudie në një sekondë që derdhet në ylber.
Fjalët e mbretërimit të tij, ndonjëherë duken si qenie të rënë nga labirintet e buta, duke u parë nga krahë të mëdhenj të rënies së nxehtë. Poezia paraqet reflektimin e asaj që është madhështore në peizazhin e shpirtrave njerëzorë. Ne kemi nevojë për poezi siç kemi nevojë për mite. Mesazhi i vetëm, që arrin veshët e Zotit, është poezia. Poezia është balsami i shpirtit, testamenti i jetës, drita e fjalëve, mbretëresha e arteve, thesari i ndjenjave dhe një burim i frymëzimit hyjnor.
Contantin Barbu ëndërron për karrocën sanskrite me dritaret e heshtjes së heshtur. Poeti mediton për ribashkimin e dashurisë së gjallë. Në shpirtin e tij po fole fjalë të rilindura dhe të buta me tinguj të artë. Autori bën përshtypje me retorikën e versifikimit. Poeti refuzon absurdin, përçmimin dhe vulgaritetin. Poezia e tij është hiri i dhënë nga Zoti. Poezia është dimensioni më i pastër që ka çdo qenie njerëzore. Kjo revistë është një kontribut i veçantë që krijon ura miqësie midis dy gjuhëve, dy vendeve, dy popujve dhe dy kulturave.
Costantin Barbu krijoi profilin e tij të veçantë dhe shtatzënë letrar. Mbretërimi i tij është i pranishëm në librat e tij me poezi në Rumanisht dhe shqiptare. Ai vjen para lexuesit me poemat më të frymëzuara për dashurinë, për botën dhe për jetën. Arti është argumenti më i fortë i qëndrueshmërisë me kalimin e kohës, kurse poezia e zt. C. Barbu është arti i momenteve të përjetshme. Poezia arrin një pikë unike: bashkon të kaluarën me të ardhmen, ditën me natën, tokën me qiellin dhe shpirtin me trupin. Poeti është një shpirt nga shpirti i kombit. Poezia është shprehja e parë, e fundit dhe e vetme e bukurisë së shpërfytyruar nga shpirti i njerëzimit të rikuperuar. Me origjinalitet, identitet, thjeshtësi dhe sinqeritet, autori shtron pyetje që do të shpëtohen duke qenë, në një rrëfim rrëfyes. Në vargjet e mbretërimit të tij, përtej paqartësive, shpirtit, kujtimeve, qenies së gjallë, jetës, ëndrrave, besimit, vepra, shpresë, shfaqen zhurma pas kortinës së heshtjes.
Poeti vjen para nesh duke krijuar një bukuri konvulsive pa paragjykime, pa peizazhe të rrezikshme ose ëndrra shqetësuese. Poezia është ajo që ne e duam dhe kërkojmë tek njerëzit: diçka të ndritshme që ndiejmë dhe marrim frymë, diçka që na qetëson, na harmonizon dhe na frymëzon. Poemat e zt. C. Barbu janë rezultat i një meditimi mbi bukurinë natyrale. Ka reflektime ekzistenciale dhe evokime arkitektonike të mesazhit estetik. Bota e poezisë është bota e Ispirimit, bota e shpirtit të hapur. Zotëria tij është poeti i një mesazhi të pastër për jetën dhe hyjninë. Në tekstet e tij dëgjohet muzika e sferave të dashurisë dhe idealeve.
Poezia është testamenti i jetës, miqësisë dhe dashurisë, kurse bota kuptohet më së miri përmes shpirtit të poetit. Në bazë të panteonit të modernitetit poetik rumun, një kontribut meritor u dha nga Eminescu, i cili u pasua nga një grup poetësh si: Goga, Coşbuc, Arghezi, Blaga, Stanescu, Sorescu etj. Në kuptimin e femrës, vazhdimisht në bazë të këtij moderniteti poetik, në panteonin e letërsisë rumune në veçanti, militon një gjeneratë e re me Ana Blandina, Gabriela Melinescu, Florica Bud, Camelia Radulian, Mariana Grigore, Victoria Milescu, Simona Mihuțiu dhe të tjerët. Ky grup i poetëve bashkëkohorë rindërton modernitetin poetik indigjen rumun me kodifikime të reja poetike, në kuptimin e risive universale të fjalës së bukur. Poemat e Zt. Costantin Barbu janë një dhuratë hyjnore me një buzëqeshje të çiltërt.
