Ky zog poetik i shpirtit dhe i zemrës
i paanë nëpër kohë dhe në hapësirë
rritet si rreze e dritës në qenien time
e pamatshme si puthja dhe përqafimi!
Nëpër stinë ne e njohëm njëri tjetrin
nëpër stinë ne bëmë betejat e prushit
dhe flakës, nëpër stinë ne ecëm drejt
rilindjes së qenies! Nëpër stinë poezi
ngremë vargun tënd të ndaluar, dhe
u ngritëm mbi honin e netëve të tua,
ngremë vargun tënd të dënuar nga ai
që shtypjen e vrasjen e kishin jetë!
Në kohë të shtypjes dhe ndrydhjes së
madhe, ne e dinim fajtorin dhe duart
e tij të fajshme, vertebrorët e ultë nga
tanët, hafijet që na përgjonin udhëve!
Ky zog qiellor i shpirtit dhe i zemrës
nuk njohu heshtjen as plagët e tij për
fjalën, ai rendi siç rendin dardanët e
luftës, me mision poetik një Atdheu!
