Që kur të filloj të shkruaj diçka, një kolume vendos më parë një kafe në tavolinë afër laptopit dhe ia fusë të shkruarit shkurt, kam dy tema qe dua ti lidh për ti vënë në një përsiatje timen që disi do ta përkufizoj mesazh për të ardhmen.
Në shfaqjen e fundit të aktivistëve të klimës të "Brezit të fundit" janë shfaqur më përparimtarë me sulmin e tyre pure patate ndaj Monetit në Muzeun Barberini - por në fakt pas këtij aksioni fshihet një mendim thellësisht reaksionar.
Në mungesë të protestave kreative që nuk po japin efekt që të zgjojnë interesimin e popullatës kundër katastrofës klimatike. Dy aktivistë të “Brezit të Fundit” Mirjam dhe Benjamin u shfaqen në aksion me të vërtetën dhe në Muzeun Barberini në Potsdam ata iu vërsulën piktorit Monet, sidomos pikturës së tij "Mullarit" (1890), dhe ia përplasën pure pataten dhe më pas ata u ulën poshtë rrethojës së ndaluar në dysheme.
Ju të gjithë keni frikë për supën apo për puren e patates së hedhur mbi pikturë, ju drejtuan ata publikut, por, a e dini çfarë ne kemi frikë;
Nga shkenca thonë se në vitin 2050 nuk do të jemi në gjendje të ushqejmë më familjet tona! Në këtë remix ngjarje edhe një javë më parë u derdh supa e domates në “Luledielli” të Vincente van Gogh-ut në Galerinë Kombëtare të Londrës.
Ndërsa në Mars të këti viti artisti Bekim Zeqiri pati ekspozitën e tij në Galerinë Kombëtare të Kosovës dhe e mbiquajti si “ndër titujt” dominonte ishte terri, nuk jam i bindur aq për mesazhet, por duke dashur për të lexuar një drejtim të mesazhit, jam ndalur në stacionin e duhur qe ndofta ka dashur edhe vet artisti.
Ambicia që në të shumtën e gjërave ndodh për ti parë gjërat me pesimizëm dhe në terr, ka quar në ata që pushtetarët janë ulur në byth në “karrige të hollë” dhe populli fle pa çka se terri zgjatë.
