Të shkuarat e ngjyrosura me te zezën mos mi kujto
As kohë në qelitë e burgut pa ditë e diell mos mi kujto
Mos mi kujto ato çaste te hidhura edhe se ti nuk ishe pran meje
Bukën e ngrirë qe e hanim dhe torturat e serbosllavisë po mi kujtove me lëndo
Edhe kur u bashkuam unë e ti , acaret dhe dimrat mos mi kujto
Mos me kujto as shtegtimin pa dëshirën tonë nga atdheu
Disfatat , rrëxuarjet , humbjet dhe kalldrëmet e rrugës sonë mos mi kujto
Edhe gjumi qe s’na nxinte ditë e natë për jetë a vdekje mos mi kujto !
Të qarat ,vajet ,lotët qe na mbulonin faqet tona mos mi kujto
Kur me ke parë të rënë e shtrirë për tokë e te prangosur mos mi kujto
Edhe atëherë kur te mungova e te lëndova në shpirt mos mi rikujto
Edhe gëzimet tona lumturinë e dashurinë qe na i vodhi koha mos mi kujto
Zemërimet sakrificën dhe jetën ilegale qe na përplasen e rrugëtimin e lirisë mos mi kujto
Shumë perëndime të diellit qe i pritem e do i presim të vetmuar mos mi kujto
Mos mi kujto edhe ata njerëz qe na urryen, mashtruan dhe braktisen të mirat tona
Vrasjet e zemrave dhe varrosjet për së gjalli , nga pjella jonë mos mi kujto aman
E madhe qenka bota po iu bejka vend në barkun e saj edhe te këqijave qe nuk i duam
As këtë art të lakuriqësuar të njerëzimit pa vizion mos mi kujto!
Të tilla rikujtime plagët mi rrisin edhe ma te mëdha deri ne vdekje pa shërim
Mos mi kujto as ata njerëz qe nuk dallohen , ma a janë burra apo gra!
Mos mi kujto as ata qe botën e shohin vetëm një lloj me të dashur e te dashura te një llojit!
Atë pjellë qe prindërit i harrojnë dhe i braktisin dhe vdesin te vetmuar mos mi kujto!
Mos mi kujto ata u treguam plagën tone apo do tu tregojmë, prap në plagë do të na godasin
Çka vjen nga zoti duhet përqafuar as ai vet këto mposhti ,çorodi nuk i donë edhe vet perse keqi i kujton!
