Më 6 gusht të vitit 1908 është lindur në Eskishehir të Turqisë akademiku i shquar Eqrem Çabej.
Ai studimet fillore i ka kryer në Gjirokastër, shkollën e mesme në Klagenfurt dhe pasi ka braktisur fakultetin e mjekësisë në Romë, është regjistruar në Fakultetin e Filologjisë në Universitetin e Gracit e më pas në Universitetin e Vjenës, ku edhe ka përfunduar studimet.
Me kthimin e tij në Shqipëri. Çabej ka dhënë mësim në gjimnazin e Shkodrës, në Shkollën Normale të Elbasanit, në Liceun e Tiranës, si dhe ka punuar për një kohë të shkurtër në Ministrinë e Arsimit.
Më 1940 ka filluar punën ambicioze dhe fort të vyer për hartimin e Atlasit Gjuhësor të shqipes. Pas Luftës së Dytë Botërore, ai ka qenë anëtar i Institutit të Shkencave e më pas pedagog në Universitetin e Tiranës dhe anëtar themelues e akademik në Akademinë e Shkencave të Shqipërisë.
Ndërkohë, jo vetëm puna e tij, por edhe jeta profesionale e intelektualit dëshmojnë se me atdhedashurinë, ai nuk ka bërë kompromise. Kjo duket edhe nga dokumenti i shtatorit të vitit 1942, dorëheqja e atëherëshme e prof. Çabejit nga anëtarësia në Institutin Mbretëror të Studimeve Shqiptare.
Çabej ka kryer studime në fushë të leksikologjisë, gjuhësisë historike të shqipes, dialektologjisë, etimologjisë, etj.
Është autor i botimit kritik dhe faksimile të “Mesharit” të Gjon Buzukut dhe autor i Fjalorit Etimologjik të Gjuhës Shqipe.
Akademik Çabej ka ndërruar jetë pak ditë pas ditëlindjes së tij së 72-të, më 13 gusht të vitit 1980.
