Që nga njohja me tokën, qiellin, dhe njeriun
unë përpiqem që poezia ime t´i ngjaj kohës
figurës së Zeusit, Dhemetrës, Ilirit e Pirros
gjithë të mëdhejve: Gjergjit e Adem Jasharit.
Ky çast me atdhe më shpie në Iliadën time
aty ku liria jonë dëgjon çdo pëshpërimë, që
heshtja e gjatë për origjinën pellazgë-ilire
të mos bëhet kërkesë e harruar dhe pa vlerë.
Fol populli im i lavdëruar, fol shqiptari im
populli jeton tek gjuha, shkrimi dhe flamuri
heshtja kur bëhet e gjatë dhe e neveritshme
ca pjesë humbasin, si Iliria nën emrin Itali.
Çamëria e di udhën e Kadmit dhe të Ilirit
i thoshte sot Janina, Tiranës dhe Prishtinës
bashkimi ynë do ndodhë atë çast, kur kombi
ynë ia kthen Atdheut emrin e vetë në Iliri.
Lavdi rilindësve për idetë e dhëna atdheut
lavdi të rënëve të kombit për këtë kauzë
është koha që tua thyejmë drynin arkivave
se ky çast me atdhe është Iliada shqiptare!...
