Ëndrra e një nate të vetme

Kultura

Ëndrra e një nate të vetme

Nga: CARMEN POPESCU Më: 8 mars 2024 Në ora: 17:10
Foto ilustrim

Mbeti

një krah erërat dhe mbeturinat

Në dritën e qiririt e vërteta helmohet e koprracisë

Ne duam llambën e ndezur në sallën e vallëzimit

Ne duam llambën e ndezur në tarracën e iluzioneve

Vëreni dhe vidhosni llambën e kapëses në sallon

vetëm me ëndrrën e një nate

Shumë pak dritë midis lëvozhgave të vezëve

mbyt dashurinë e çiftit

Të dy shikojnë njëri-tjetrin me bisht të syve

Pranë tyre, i treti i përjashtuar përtyp duhan deri sa i dhembin dhëmbët

Dreqin erë kjo barëra e keqe

Ajo lë një gjurmë në fund të sistemit nervor

Nën anijet

ujërat mbytin jetë që thërrasin për mosbindje

Në bordello të tmerrit

burrat mbrohen me rripin e dëlirësisë

e oreksit të çekuilibruar

Zotërve që kanë braktisur namazin, po vijnë zonjat

Ju jeni gjithmonë virile dhe të pafajshëm

Ata po e rrënojnë ekosistemin, i nxirrni nga rrënja

Në thembra të pikëlluara

baltën e kohës

ajo trondit hierarkitë

I kthen diamantet në baltën e epërsisë

Të gjithë janë të lumtur të këndojnë duke qeshur Është vërtet e dobishme

Më dërgo kodin

E di që askush nuk është i lumtur, ato janë breza mashtrimi

Pse nuk mund t'i mashtroj më çelësat e mi me një hak

Çfarë kërkoj tjetër midis tokësorëve?

Sa këmbëngulje kam për t'iu drejtuar vetë forumit më të lartë

Ti mendon se po më deportojnë

Gjithmonë do të ketë dritë atje

Përqindja e suksesit

Kjo mendje është plot me gjithçka

Përqindja e suksesit është njëqind

Ju me veten ju me frikën tuaj ju me paragjykime

ju me stimuj

Gjithmonë dy në një varkë

Ju e mbani pasqyrën tuaj në çantën tuaj dhe e shikoni atë kur humbisni

Pra, ju zbritni dhe shtoni të vërtetat

duke harruar ose përqafuar gënjeshtrën

Errësira e perfeksionon tjetrin në dritë

urrejtja lahet me dashuri

e bardha përvijohet me të zezë

punëtori prehet në krahët e dembelëve

i gëzuari mbush trishtimin e binjakut me një buzëqeshje

i gjati nuk beson se i shkurtri do të arrijë idealin para tij

Edhe nëse nuk jeni të sigurt

lart merr frymë më mirë se poshtë

Një fjalor antonimesh në barkën e të gjithëve

Vraponi në cilindo skaj të tij që mendoni se nuk do të fundoseni

Rreth gjumit

Ai gjumë që e tremb njeriun

jam i lumtur

Po, Ai për të cilin po flasin

se është tunel i urës asgjë

ferr apo parajsë

Ai gjumë në të cilin

pa trup

zbuloni se ju bashkoni të pafundmën

Ai gjumë

për të cilat thonë

se nuk do të kthehesh kurrë

Epo ai Gjumi

më ndihmon të kuptoj

se kemi arritur në thelb

duke ngritur piramidën time imagjinare

nga një xhep rrëshqitjesh dheu

strehë

Pse duhet qejf

me shkrimin e tjetrit

me vizionin e tij

kur në ju qëndron kaq shumë perspektivë

humor rebel

aq shumë rini

fisnikëri e nderuar nga koha

të cilën e mbani në kafaz

Sepse gjerësia e tjetrit është më interesante

Pse nuk e lejon veten të shkosh me shkrim

ndërsa ecni në natyrë

për të ndjerë aromën e brendshme tuaj

ndërsa hap një kopsht me mbretëreshën e natës

ose me freezia ose...

Kaq shumë lule kanë aromën e tyre

nuk keni pse të laheni në të

sepse do të përfundoni duke bërë plagjiaturë

Mos u shqetësoni se mos jeni më ju

thjesht bëhu ai/ajo

Ju gjithmonë keni fjalë të qeta

që pret të thuhet

Ju i recitoni ato çdo ditë në gjuhët e mendimeve tuaja

Nëse nuk e keni bukurinë në majë të stilolapsit tuaj

le të zhvishet momenti nga të tjerët

Do të çlironi edhe shpirtin tuaj

Buzëqeshja e fjalës suaj do të mbijë gjithashtu

në buzët e të tjerëve

Deri atëherë

kërkoni atë dhe zbuteni brenda jush

Copëzat në përzierje

Natën me perime

rritet në një gotë me ujë

si një brumbull i marrë si i mirëqenë

Bilanci i mendimeve

vërshojnë imagjinatën e strehuar nga copëzat

duke dërguar shpirtin

në pjesën tjetër të enëve të gjakut të tjera

Udhëtoni në dehjen e iluzioneve

ushqim për rrugë

vetëm duke pretenduar rrezen e dritës

Këmbanat më rrahin në zemrën time

zgjojnë entitete Lëvizin në lagështinë e vendit

pa mundur të vesh më identitetin e tij

Çarjet e zvarranikëve ngjiten pas lianave

nga sytë iluzorë të hiçit

Ëndrrat lindin këndimin e gjelit

frika nga e panjohura

Le të shesim yjet

Bota ime po rrotullohet në kokën time

pa turmë

shtojnë monotoninë e masmedias

e shoshit në sitën e logjikës

Ka mbetur me shumë pak gjëra interesante

Ai lëvizi sytë nga librat

zgjidhni idetë që u përshtaten atyre

është një ritual i lojës

shijoni horizontin me të

Hapja balancon qarkullimin e gjakut

përhap aurën në plotësinë e saj

mblidhni diellin në një dritareje

di të përhapë rrezet e saj

Ti bota ime

me plagët e deshifruara, të liruara nga doganat

zbathur nga invektivët

me plagë në tabanin e një rruge të gjatë

le t'i kapim shirat në grepa

le t'i tundim gjethet së bashku

le të shesim yjet

le të mbledhim hënën nga nën ujë

le ta bëjmë gruan e zemrës së tij

Nëse do të të qepja edhe një herë...

Unë nuk do ta dija

nga çfarë fragmente të realitetit

Te filloj

të imagjinoj të ardhmen time

Më lër të të qep më parë

sy melankolik

mbi një lëkurë ulliri ëndërrimtare

buzët e përvijuara të kuqërremta nga buzëqeshja e vulosur

nga një shaka e papërsosur

duar dhe këmbë të skalitura në mënyrë të përsosur

nga zinxhiri i njerëzimit

të rrotullohet si një majë rrotulluese

në një treg pleshtash

ose gishtat e përsosur

për t'i qepur në trupin tim

si tastet e tastierës

të ledhatosh gungat pa qetësi

të cilën e bënë

zmbrapsjet e argjilës së kaluar

vërtetë nuk e di

ku të fillojë

të të qep

Unë do t'ju qep megjithatë

nga Drita e Zotit

Nuk jeni më vetëm

Kur e gjeni veten

në ty

nuk mund të thuash më se jeton vetëm

Keni dikë për të komentuar në heshtje

Pse jo

për të debatuar ide kontradiktore

Për të ndarë hapësirat

për të krijuar perandori bindjeje ose mosbindjeje

Mund edhe ta poshtëroni veten

te kesh turp nga vetja

ose të ngrihesh në lavdi

derisa gulçohet nga kaq shumë krenari

Keni shumë punë në vete

Për të mbajtur aluvione

të daltë për të ngritur barrierat

për të ngritur malet e dritës dhe errësirës

kështjella me rërë plazhi për dy

Të digjem në dashuri dhe zhgënjim

Ju jeni një

dhe mendime një mori

Si thua t'i mbyllësh gojën

ndërsa ju mbushni një hënë me yje

Pyetje

Nëpër vrimën e humnerës

hijet rriten drejt qiellit

Ata janë sytë totemikë

në humbje për fjalë

ato janë dridhje të larta që pushojnë në tokë

një komplot iluzionesh dhe prekjesh të nxehta

një veshje gjurmë

ajri i vdekur i rilindur

ata janë paraardhësit e heshtjes

në pasqyra që në fillim

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat