Breshkat gjigande nga ishujt e Paqësorit dhe Oqeanit të Indisë mund të jenë shumë më të zgjuara sesa njerëzit, tregon një studim i ri.
Me gjithë një reputacion të ngadaltë dhe të ngathët në mbretërinë e kafshëve, breshkat nga ishujt Galapagos dhe Sejshele demonstrojnë aftësi të mrekullueshme të kujtesës me kalimin e kohës.
Vëzhgimet e krijesave tregojnë se ato nuk janë vetëm të afta të mësojnë detyra të reja, por mund të mbajnë mend trajnimin e tyre gati një dekadë më vonë.
Rreth nëntë vjet më parë, shkencëtarët nga Instituti i Shkencave dhe Teknologjisë Okinawa në Japoni mësuan një grup breshkash të robëruara në kopshtin zoologjik të Vjenës dhe Cyrihut për të kafshuar fundin e një shkopi të veçantë me ngjyra në këmbim të ushqimit.
Në atë kohë, breshkat ishin të stërvitur për të kafshuar shkopin e duhur për të marrë ushqimin kur u paraqiteshin me dy opsione me ngjyra të ndryshme.
Pas gati një dekade, ekipi u kthye në mbylljen që strehonte tre nga breshkat dhe zbuloi se ato ishin në gjendje të kujtonin aftësitë e tyre nga një dekadë më parë.
"Deri kohët e fundit, zvarranikët shpesh vlerësoheshin si makina refleksi, të paafta për sjellje më komplekse, të reduktuara në një shënim në evolucionin e të mësuarit dhe inteligjencës," shkruajnë studiuesit në studimin e tyre, i cili u botua në revistën ‘Animal Cognition’.
Krijesat u gjetën gjithashtu se mësonin më shpejt kur stërviteshin në një grup sesa individualisht, edhe pse secilës breshkë i ishte caktuar ngjyra e vet për detyrën e mësimit.
Breshkat Galapagos mund të jetojnë për më shumë se 100 vjet, duke e bërë atë një nga vertebrorët me jetë më të gjatë.
Vizitorët e hershëm në Galapagos, përfshirë Charles Darwin në fillim të shekullit të 19-të, përdorën breshkat si një burim ushqimi gjatë udhëtimit të vështirë nëpër Oqeanin Paqësor.
The HMS Beagle mori më shumë se 30 breshka të gjalla si një burim i lehtë për ruajtje dhe ushqim afatgjatë për udhëtimin drejt Polinezisë.
Darwin vuri re se breshkat Galapagos në habitatet e tyre natyrore janë të afta të udhëtojnë në distanca të konsiderueshme nga zonat e gjumit në vendet për të ushqyer dhe burimet e ujit, një tregues i hershëm i inteligjencës së tyre.
Ndryshe, ky studim i ri paraqet një hap të parë drejt një vlerësimi më të gjerë të aftësive njohëse të breshkës gjigande.
