Pas një krize diplomatike një dekadëshe të shkaktuar nga burgosja e ish-presidentit egjiptian Muhamed Mursi, i cili ishte i afërt me presidentin turk Erdoğan dhe partinë e tij politike, pasi Abdulfetah Sisi erdhi në pushtet në vitin 2013, bisedimet dypalëshe që u mbajtën më 14 shkurt të këtij viti në Kajro, duket se shënon rivendosjen e marrëdhënieve të reja midis dy vendeve të Mesdheut Lindor. Mjedisi gjithnjë e më sfidues ekonomik dhe politik brenda rajonit i ka shtyrë Ankaranë dhe Kajron të afrohen më shumë, duke pranuar se bashkëpunimi, në vend të konfliktit, mund t'u shërbejë më mirë interesave të tyre përkatëse kombëtare.
Vizita e Erdoganit në Egjipt u ndikua nga konteksti historik në të cilin u zhvillua: lufta e Gazës dhe përshkallëzimi ushtarak pasues në Lindjen e Mesme. Në dritën e këtij konflikti të vazhdueshëm, të dy udhëheqësit kanë kritikuar ofensivën e mundshme tokësore të Izraelit në Rafah dhe kanë bërë thirrje për një armëpushim të menjëhershëm. Në nivel dypalësh, Egjipti dhe Turqia po bëjnë përpjekje për të rritur bashkëpunimin e tyre në fusha të ndryshme, duke përfshirë sigurinë, energjinë dhe tregtinë.
Normalizimi ka hapur perspektiva të reja për partneritete dhe investime ekonomike, me synimin për të rritur tregtinë dypalëshe nga 10 miliardë dollarë në 15 miliardë dollarë brenda pesë viteve të ardhshme. Për më tepër, rivendosja e lidhjeve me Turqinë mund të përfitojë nga Egjipti duke forcuar ekonominë e tij dhe duke rritur aftësitë e tij ushtarake përmes bashkëpunimit në teknologjinë e avancuar të mbrojtjes. Megjithatë, disa çështje të pazgjidhura mbeten në tryezë, përfshirë situatën në Libi. Vendi i Afrikës së Veriut mbetet një çështje e diskutueshme pasi qëndron si një nga prioritetet kryesore të sigurisë kombëtare të Egjiptit, ndërsa njëkohësisht ka një rëndësi strategjike për Turqinë në mosmarrëveshjet e saj të vazhdueshme detare me Greqinë dhe Qipron.
Vizita e Presidentit Recep Tayyip Erdoğan në Kajro shënoi kulmin e një procesi të ndërlikuar pajtimi me Egjiptin, i nisur në vitin 2021, në vazhdën e normalizimit diplomatik të Turqisë me fqinjët e saj të Lindjes së Mesme. Derisa konflikti në Gaza ishte në krye të axhendës në takimin me homologun e tij Sisi, mbetet e paqartë se si Turqia mund të kontribuojë konkretisht në përpjekjet e vazhdueshme diplomatike, të udhëhequra nga Egjipti së bashku me Katarin dhe Shtetet e Bashkuara. Megjithatë, përtej luftës së Gazës dhe pasojave të saj rajonale, u arritën rezultate të prekshme në nivel dypalësh, duke përfshirë një marrëveshje për të përmirësuar mekanizmin e këshillit të bashkëpunimit strategjik midis dy vendeve. Pas vitesh armiqësie diplomatike, ndryshimi i dinamikës gjeopolitike dhe imperativat urgjente ekonomike e shtynë liderin turk të linte mënjanë divergjencat ideologjike dhe të miratonte një qëndrim më pragmatik, duke përdorur ekonominë, tregtinë dhe energjinë si shtytësit kryesorë të politikës së jashtme të Ankarasë.
Vizita e Erdoganit në Egjipt vjen në një moment kritik për rajonin e Lindjes së Mesme. Duke pasur parasysh mbështetjen perëndimore për Izraelin, parashikimi i një ndikimi të menjëhershëm nga takimi i tyre në luftën në Gaza është sfidues. Kjo nuk do të thotë se duart e tyre janë të lidhura, në fakt nëse zgjedhin të veprojnë dypalësh, veprimet e tyre mund të ndikojnë ndjeshëm në të gjithë dinamikën rajonale dhe luftën izraelite në Gaza. Megjithatë, ata mund të zgjedhin të përqëndrohen në sinjalizimin politik tani për tani, veçanërisht në çështjet që lidhen me situatën humanitare, operacionin e mundshëm ushtarak në Rafah, planet e zhvendosjes dhe armëpushimin dhe përpjekjet e paqes për të zgjidhur konfliktin.
Ndikimi më i menjëhershëm mund të jetë në opinionin dhe perceptimin publik. Takimi i tyre mund të formësojë opinionin publik në Turqi, Egjipt dhe më gjerë. Takimi mund të çojë në një thirrje të përbashkët për parandalimin e një operacioni në Rafah në kufirin me Egjiptin, duke kundërshtuar planet izraelite për të zhvendosur palestinezët nga tokat e tyre, për të përshpejtuar përpjekjet për të arritur një armëpushim dhe për të zgjidhur konfliktin. Diskutimet mund të rezultojnë gjithashtu në marrëveshje për ofrimin e ndihmës humanitare, pavarësisht nga ato që pengojnë rrjedhën e ndihmave.
