Se shqiptarët ose shqipfolësit e ndryshëm (...)-pos tjerash janë të njohur për mosruatjen e besës, fjalës, sekretit ose fshehtësisë familjare, shtetrore, nacionale, politike, ushtarake (luftarake) etj., kjo dihet.
Me një fjalë, shqiptarët shpirtëshitur, trutrashë ose kokëbosh, falin ose shesin gjithëçka pa fituar asgjë. Edhe fshehtësitë ose sekretët me të larta familjare, farefisnore, shtetrore, nacionale, politike, ushtarake (luftarake) dhe të tjera.
Kjo edhe me mundësinë latente ose permanente të kyçjes, involvimit ose insubordinimit të faktorit të huaj në çështjet ose sekretët e brendshme shtetrore, nacionale, politike, ushtarake (luftarake), juridike etj...Ku përmes narrativit të njohur të komplot, shantazhit, kolaboracionizmit, kërrcnimit, intrigrigës dhe pasigurisë totale, bëhen me të kapshme dhe gjithëmonë aktuale ose praktike, edhe idetë dhe teoritë e ndryshme konsiparative, dekonspirative, komplotiste, reaksionare, retrograde, infantile dhe patologjike-kundë njeriut dhe popullit (kombit) shqiptarë gjithandej.
Ndonëse, edhe gjatë kohës së luftës çlirimtare dhe heroike të UÇK-së, sigurisht se mund të këtë patur raste të ndryshme të shitjes, deshifrimit (detektimit) ose afishimit të fshehtësive ose sekretëve të ndryshme ushtarake ose luftarake të "njërit krah"-kundër "krahut tjetër" luftarake ose ushtarak tek Serbia, apo dikush tjetër....Prandaj, sot e kemi edhe tribunalin ose gjykatën speciale dhe kështu me radhë.
Prandaj, "njerëzit, veprimtarët, filantropistët, botuesit, intelektualët, ose patriotët" e ndryshme puro, pseudo ose antishqiptarë, gjithëmonë ngelën ato qenie ose specie të mjera me "fytyrë njeriu" që bërtasin shqetësohen vazhdimisht, i përplasin këmbët në tokë me nervozizëm, i shkulin flokët, vallëzojnë kur bien daullet, dridhen dhe ekzaltohen kur bie boria…dhe gjithëmonë kanë marrëdhënie me të padukshmen dhe të paekzistueshmen." (Preludi i librit të Edgar Morin“Hyrje në një politikë të njeriut”)
E tërë kjo në mungesë besimi në tjetrin dhe vetvetën e tyre, e sidomos në mungëse, konfidence, diskrecioni, sekreti dhe intelegjence të brendshme shpirtërore, emocionale e tjerë.
Se këndejmi, disa shqiptar (shqipfolës) nuk e kanë si të thuash aspak të vështirë që edhe sekretët më të larta familjare, shtetrore, nacionale, politike dhe ushtarake (luftarake) t'i bëjnë publike. I shesin falas ose gratis para të huajve.
Kështu serbët, gjithëmonë fitojnë ose janë në avantazh në raport me Kosovën dhe shqiptarët që tregojnë, zbulojnë, spiunojnë, shesin ose falin gjithëçka pa fituar asgjë!
Faktorët e mundshëm determinant ose paradigmatikë, në këtë kontekst paradoksal dhe tepër dubioz, reaksionar e anakronik, janë të shumtë dhe të shumëfishtë.
Nga ky "rreth vicioz" ose biocenoz, nuk është i përjashtuar askush. Jo çfare.
Se këndejmi, çdo njeri normal dhe racional në këtë botë ose mbi këtë tokë, i cili i ka vetëm dy fije ose fara truri (jo fara kungulli ose pocerrke) në kokën e tij, dhe i ka lëxuar vetëm dy faqe libri ose gazete gjatë tërë jetës së tij, e dinë fortë mirë "njetin" ose qëllimin final të izaelitëve kundër palestinezëve në Gazë (Palestinë) dhe gjithandej.
zhdukja dhe shfarosja masive e popullsisë arabe ose palestineze nga Gaza dhe krejt Palestina, dhe në fund, krijimi i shtetit të madh të Izraelit, ky është qëllimi i tyre final nëluftën ose konfliktin e Gazës.
Nga tetori i vitit të kaluar dhe gjerë me sot, nga bombardimet, granatimet, djegiet, shkatërrimet dhe shikanimët e ushtrisë dhe policisë çifute ose izraelite, janë vrarë mbi 35. OOO palestinez, kryesisht pleq, gra dhe femijë të vegjël dhe të uritur.
Në Izrael dhe Palestinë, i vrasin, zhdukin dhe masakrojnë perditë palestinezët, ndërsa ne Perendim , ankohen per hollokaustin dhe antisemitizmin.
Prandaj, se çfarë (çka) fshihet brenda lozhës masonike ose oligarkiste, dhe se çfarë planësh kanë ata për Palestinën dhe palestinezët, janë vetëm supozime, spekulime dhe hipoteza të ndryshme anarkoteorike, imagjinare ose fiktive, pasiqë sekretët e tyre ruhen në mënyrë perfekte dhe perfide.
Ndonëse, enigma ose problemi më i madh mbetet sekreti ose fshehtësia e tyre misterioze ose enigmatike. Edhe pse të gjithë, në menyrë kategorike e mohojnë këtë fakt, duke u arsyetuar se të gjitha veprimet e tyre janë të hapura ose publike, dhe se të gjitha aktivitetët, angazhimët dhe kontributët ose donacionet e tyre, bëhen për shtetin dhe "popullin e zgfjedhur" të Izraelit.
Në Kosovët.dhe Shqipëri, i kanë qentë dhe zagarët e tyre.
Lidhur me fshehtësitë e njohura masone, pos tjerash thuhet se: "masonët besojnë se çdo fshehtësi që “besohet”ose shkruhet me ngjyrë dhe në letër gazete, në etër, apo në pultin e transmetimit radio-televiziv, nuk është më fshehtësi ose sekret i lartë,
Ndaj, edhe çelësi i suksesit të tyre, substancën ose esencën e ka në fshehtësi, diskrecion ose misteriozitet të plotë.
Kështu që sipas masonëve, pos figurave ose ngjarjeve të njohura biblike, fshehtësitë e jetës ose “shkëndijat e dritës” i ka ditur vetëm i Urti Moisi, të cilit ia ka zbuluar (shpallur) në Sinaj, Arkitekti i Madh i Gjithësisë, duke ia dorëzuar pllakat me këto fshehtësi...
Këto fshehtësi, Moisiu ua zbuloi 70 urtakëve.
Librat e Moisiut janë shkruar në gjuhën kabalistike, prandaj fshehtësitë e tyre mund të zbulohen, vetëm përmes interpretimeve mistike, të cilat sot, si besohet, i njohin vetëm rabinët dhe masonët.
Në Bibël, Libri i dytë i Kronikave, shkruan se si mbreti Salomon kishte vendosur të ndërtojë tempullin dhe se si kishte kërkuar nga Hirami, mbreti i Tirit, t’i dërgonte arkitektë dhe muratorë.
Në mitin e Master Hiramit thuhet se muratorët kanë shtuar shumë rrëfime rreth ndërtimit të tempullit.
Rrëfenin për një tjetër Hiramin ( Hiram Abifin), i cili i dinte fshehtësitë e tempullit.
Tre banditë e kishin rrëmbyer dhe kërcënuar me vdekje; nëse nuk ua zbulonte parullat dhe sekretet (fshehtësitë) e muratorit...
Dhe, meqë, Mjeshtri nuk ua zbuloi fshehtësitë ata e vranë.
Diku thuhet se Abifin e mbytën dy çirakë, dhe e groposën nën një bagrem, apo nën një akacie.
Kur Salomoni (Solomoni) e mori vesh për vdekjën dhe varrosjen (groposjën) e Abifit,
kërkoi të dinte se cila ishte fshehtësia e Hiram Abifit, apo mos vallë ishte varrosur së bashku me Hiram Abifin, edhe fshehtësia e tij.
Salomoni dërgoi tre muratorë të gjenin trupin e Hiramit Abif, dhe të zbulonin fshehtësinë, e nëse nuk mund të gjenin ose zbulonin, fshehtësia e tempullit (parulla) do të ishte pikërisht gjymtyra e parë e trupit të Hiramit që do duhej të shihej.
Pas gjetjes së trupit të Hiramit, së pari u pa dora e tij, dhe meqë nuk mundën të zbulojnë fshehtësinë, shtrëngimi i dorës dhe shenja të tjera të njohjes të cilat i pranuan muratorët, u pranuan si fshehtësi të reja.
Se këndejmi, me rastin e ceremonisë së pranimit në ritin “Rrethi mbretëror”, kandidatëve u zbulohej emri i Zotit, Arkitektit të gjithësisë.
Kjo mbase është njëra ndër fshehtësitë më të mëdha të masonëve.
Dezertorët nga masoneria kanë publikuar se emri Jahbulon, 'Jah' do të thotë Jahve, 'Bul' Baal, ndërsa 'On' Oziris.
Me shndërrimin e emrit Baal-i në emër të përbërë të Zotit (Jehovit, Jakovit ose Jakobit Izrael)- anëtarët e rrethit mbretëror ose "lozhave të larta" gjithëmonë janë identifikuar me viktimat e mizorive të Mojsiut, thekson Iva Zhic.
„Njohuritë“e veta, si dhe krejt fshehtësitë e mundshme, i ruajnë për anëtarët e vet, ndrësa nga literatura e shfytëzuar, shihet qartë se kemi të bëjmë me përzierjen e një klubi me prestigj shoqëror ose 'audiencë të lartë sekrete ose misterioze' me llomotitje ezoterike, eshatoligjike, gnostike ose agnostidtike mbi vetëzhvillimin, dashurinë e përgjithshme mes njerëzve dhe mbretërinë botërore gati analoge sipas vëllazërisë proletare, internacionalistr ose komuno-socialiste“, thotë Emil Çiq.
Pyetja që shtrohet më së shpeshti do ishte: Përse e gjithë ajo fshehtësi, nëse masonët janë një shoqatë e ligjshme dhe me autoritet?
Njerëzit nuk i mbulojnë virtytet dhe veprat e mira, por dëshirojnë t’i mbulojnë të metat dhe veprat e këqija, apo....?!”
Iva Zhic, shton se masonët mundohen të na bindin se nuk janë shoqata të fshehta, meqë publikojnë vjetarin me emrat e mjeshtërve të mëdhenj dhe të funksionarëve të lozhave ose audiencave të mëdha, si dhe të mijëra emrave të mjeshtërve të tjerë të lozhave në tërë Anglinë dhe Uelsin; dhe se kanë publikuar libra ku zbulojnë fshehtësitë e mëhershme të ritualeve të tyre dhe “besën masone” etj.
Megjithatë, nëse ndonjë jomason shtron ndonjë pyetje, vetëm përgjegjësit (liderët) më të lartë tregojnë mirëkuptim, derisa anëtarët e kategorive më të ulta u ikun këtyre pyetjeve, qoftë edhe me heshtje.
Papa Klementi, si dhe kundërshtarët tjerë të masonëve, pyesnin: përse e gjithë ajo fshehtësi nëse ata punojnë mirë e jo keq?
Ata janë njerëz të shfrenuar, thoshte papa, të pamoralshëm dhe heretikë, meqë “gjithsesi, sikur ata njerëz të mos bënin keq, kurrë nuk do ta urrenin dritën”.
Mu për këtë Papa, duke u kërcënuar me shkishërim ua ndaloi katolikëve të bëheshin masonë., thekson Ridli.
Por, miti mbi 'fshehtësinë ose sektretin e masonëve dhe oligarkëve të Kosovës dhe Shqipërisë" hëpërhë vazhdon të ruhet në menyrë përfekte dhe tepër perfide.
Ndaj, në çdo çast, çdo moment, në çdo veprim ose reagim të tyre (qofshin ato edhe kundër interesave me të larta shtetrore, nacionale, politike, strategjike etj.)-ata janë mbi ligjin, shtetin, pushtetin etj....Sepse, janë anëtar të rregullt ose sekret të klubit ose "llozhave të larta" të oligarkisë dhe masonerisë botërore.
Plus janë "filantropist milioner, miliarder ose multimilioner", apo veprimtar funksional, politik, partiak, ose parapolitik të mbrojtur ose imunizuar nga ligji.
Nuk guxon me ua lujtur kush as tymin e duhanit!
Lidhur me këto fenomene, Caspar (Kaspar) Ridli, pos tjerash shkruan:“Përkundër krijimit të sindikatave të fshehta, në kundërshtim me ligjin, sa i përket religjionit, muratorët plotësisht i nënshtroheshin dhe zbatonin ligjin. Ata nuk kundërshtonin doktrinat dhe autoritetin e Kishës rimokatolike dhe plotësisht e pranonin pa kurrfarë kundërshtie. Të dy Gjonat, edhe Gjoni Pagëzues edhe Shën Gjoni, ishin të shenjtë dhe mbrojtës të tyre. Ndërsa festat e Gjonit Pagëzues, 24 qershori dhe ajo e Shën Gjonit, 27 dhjetori, ishin dy festa që muratorët i kremtonin. Muratorët nderonin edhe Barbarën e shenjtë, e cila i mbronte nga rrufeja si edhe katër (4) martirët. Këta ishin edhe katër muratorë që në kohën e Perandorit të Romës, nuk kishin pranuar të mohonin krishterimin, dhe sipas urdhrit të perandorit, ishin varrosur për së gjalli në një arkë prej plumbi, dhe ishin hedhur në një lumë. Pas 42 ditëve i kishte shpëtuar një i krishter dhe i kishte fshehur në shtëpinë e vet."
Sipas Zhicit, masonët për vete, por edhe miqtë e tyre, thonë sa ata janë njerëz që besojnë Zotin, pavarësisht cilit, Zotit të Moisiut, Hyjit të Krishtit apo Allahut të Muhametit: Teorikisht çdo besimtar në Zotin, i krishterë, hebre, mysliman, hindus, ose budist mund të bëhet mason... por, disa prej tyre janë të pa fe dhe pa parti...Antikristianë, antimyslimanë etj...)))
Në një shkrim interesant në mediat e shkruara ose audio-vizuele (elektronike) thuhet se Zoti sipas masonëve është Arkitekti i Madh i Gjithësisë, Krijuesi (Luciferi) dhe nuk i takon asnjë feje.
Mendimi se masonët janë ateistë, (por jo ateistë të marrë), dhe kundërshtarë, veçmas kundër tri religjoneve më të njohura monoteiste: Hebraizmit, Krishterimit dhe Islamizmit, dominon gati te të gjithë kritikët që janë marrë me zhvillimin dhe traditatat e masonersë...
Masonët pohojnë se i pranojnë të gjitha fetë...
Por mësimet e tyre përmbajnë shumë gjëra që të krishterët nuk i pranojnë.
Rëndom pohohet se masonët besojnë në një Qenie (Forcë) gjë që fare lehtë mund të njësohet me Zotin.
Principi i tyre: “Me rëndësi është të besosh; se si e quajnë krijuesin Zot, Allah apo Natyrë, nuk është e rëndësishme...
Edhe pse akuzohen si antikristianë më të mëdhenj, ata theksojnë se Zoti i të krishterëve nuk është i tmerrshëm, hakmarrës, si tek feligjioni musliman ose religjionet tjera.
Ai është i butë, shumë i mëshirshëm, ndaj njerëzve, fëmijëve të vet. Ai fali edhe vrasësit e të vetmit birë që pat!
Sipas Popvskit: “Masoni është i obliguar t’u nënshtrohet ligjeve morale, të ketë njohuri për artin dhe kulturën, dhe kurrë të mos jetë një ateist i marrë, cinik dhe injorant.
Masoni duhet të kuptojë se Zoti “shikon” ndryshe nga njeriu, njeriu sheh vetëm formën e jashtme, ndërsa Zoti depërton në thellësi të zemrës, shpirtit, trurit dhe përmbajtes së njeriut.
" I cilësdo fe qoftë, masoni nuk guxon të largohet nge Rendi, ai duhet të besojë në Arkitektin e lavdishëm të qiellit dhe të tokës, dhe të nderojë ligjet e shenjta të moralit”
Karakteristikë themelore e masonerisë, thuhet është virtyti, morali i tyre i lartë.
Masonët gjithsesi mund të vërtetojnë se janë organizata të rralla ku fjalët “virtyt dhe moral” merren shumë seriozisht, edhe pse nganjëherë vjen në kundërshtim me garimin për të holla, pasuri ose kapital.
Në kuadër të detyrave morale, mund të veçohen ose sipakatë këto dekrete ose ndalesa: shkelja e kurorës, qëndrimi jashtë shtëpisë pas orës tetë (2O), shkuarja nëpër pijetore dhe shtëpi publike, ndalimi i kurvërisë, bixhozi, korrupsioni, plagjiatura, strafikacioni etj.
"Muratori duhet t’i përkulet ligjit të moralit, thuhet në Statutin e Andersonit.
Ridli, thotë se masonët kanë themeluar lozha “ku njerëzit pavarësisht nga religjioni dhe përkatësia, paraqesin kinse moralin hyjnor...
Qëndrimi i masonëve ndaj femrave(grave) është një anakronizëm i skajshëm, edhe pse sjelljet e tyre ndaj bashkëshorteve të tyre dhe të punësuarave janë të kultivuara dhe mjaft dashamirëse.
Ata, jo vetëm që përjashtojnë femrat nga radhët e tyre, por refuzojnë të kenë punë me çfarëdo shoqërie qoftë ku ka femra.
Ky fakt shpesh është komentuar negativisht. Në lozha mund të pranoheshin vetëm mëshkujt e jo femrat.
Meqenëse, nuk dihet saktësisht nëse "masonët shqiptarë", janë urrejtës të femrave ose grave?!
Ndonëse, ata që i shpifin, linçojnë, urrejnë dhe xhelozojnë të tjerët: Thuhet se kanë gjene, natyrë dhe karakter pederi ose homoseksuali.
