Titulli në fund të sezonit dhe mund të mos arrihet të fitohet nga Kukësi, por ajo ndeshje me Tiranën ishte ndoshta kryevepra e verilindorëve në këtë kampionat. Një skuadër e ndërtuar për të fituar trofeun më të rëndësishëm të sezonit në vrazhdën e tij e gjeti veten në luhatje të mëdha rezultatesh që e penalizuan në momentet më kyçe të kampionatit.
Por ndaj Tiranës, u pa një Kukës tërësist ndryshe. Një skuadër që mbajti matematikisht veten në garën për titullin dhe që mbi të gjitha tregoi se pavarësisht se Tirana mund të rrëmbejë trofeun e kampionit në përfundim të sezonit, atë ndeshje të rivalëve të tyre do ta mbajnë mend gjatë. Kukësi në 90 minutat e “Selman Stërmasit ishte një skuadër e qartë, e rrjedhshme, plot ide dhe grintë, të gjithë përbërësit që nuk i pati në momente të caktuara të kampionatit.
Ajo sfidë ndaj bardhebluve, për çështje egoje për të mos dorëzuar vetë titullin te rivali ishte një kryevepër për ekipin e Shehit, me grimca të herë pas hershme spektakli dhe një lojë dëfryese, që për fat të keq i mungoi vetëm publiku që meritonte të shikonte një takim të një niveli të tillë futbollistik për Superioren.
Më në fund Kukësi e gjeti lojën që kishte kërkuar gjatë gjithë sezonit dhe për 90 minuta ritmi që shprehu në ndeshjen me Tiranën meriton të jetë një arsye krenarie dhe për vetë trajnerin Shehi, që me siguri është ndjerë i lumtur që skuadra në fushë shprehu idetë për të cilët kishin punuar. Ky Kukës i nevojitej më përpara kampionatit, por dhe vonë mbeten gjithsesi një bazë e fortë për të qenë të qartë se ku duhet të arrijë loja e verilindorëve.
