Ismail Qemali dhe Isa Boletini shkuan te Ministri në Londër
Morën rrugë të gjatë e shkuan te Ingëlizi
Ismail Qemali, Isa Boletini.
Arritën dy shqiptarët,te ministri në pallat
Njëri me dy kobure, e tjetri diplomat.
Por rojtari i pallatit, Ishte shumë i prerë
Armët more zotërinjë,dorzoni këtu në derë.
Nuk mund te bindej Isa, nisi për të hy
E ndali Ismaili, ia bëni me kry.................
O Isa Boletini,çka je duke ba======== Këtu në Londër,nuk erdhëm për tu vra
Nuk eshtë ky vëndi,që duhet me luftuu Me ministrin e Londres, kini për tu taku.
La pushkë e allti, edhe pëshërtinte,==== Por koburja tjetër,pas brezi i rrinte====
Ua hapën derën dhe hynë në pallat=====
Isa me xhamadan,Ismaili diplomat.====
Foli lordi plak, gjuhen duke dridhur=====
Ma ca fjalë tallëse,buzëqeshje të hidhur.==
Po mirë se na erdhët, ju musafir të mbarë
Po kush ju çarmatosi, ju trima shqiptarë.
Ismail Qemalit,sytë zjarr i shkrepën====
Por Isa Boletini, nxjerr “koburen” tjetër.
Brrom aty perpara, te ministri,pranë====
Zotëri ti Shqiptarin,kurrë se gjen pa armë.
Në luftë me Serbinë,kimi qenë të detyru Pa alltinë në brez, askund mos me shku.
Ministrit të Londrës, i ju terrunë sytë===
Ismail Qemali, qeshi nën qerpikë.======
Ne erdhëm këtu, me ti thanë do halle Për Shypninë e vogël, në Evropën e madh
Për Shqipërin Etnike,dhe trojet shqiptare Që ju more zotërinjë,i kini lënë pas dore.
Kimi qenë të Evropës,den dhe baba den Kimi rrënjë të vjetra, të parët në këtë vend
Dhe sot ju tokën tonë, e kini ndarë në copa Vajton dhe Kastrioti,te varri-te gropa.
Ai trim ka luftuar, me një perandori E neve nuk mundëm,të ndalim një Serbi.....
ISA E HASHIMI NË EVROPË
(Një lloj si Ismail Qemali e Isa Boletini, kur shkuan në Londër)
Arriten kosovaret,
në Evropë-në pallat
Hashimi, kokën gjarpër,
Isa kokë-tullac.
Kryetari i Evropes,
ishte shumë i prerë; Ju t’dy mos jetoni,
por të pini zeher…..
Nuk mund të bindej Isa,
nisi për tu lëvdu
Jam ushtar i Titos,
mos me shani muu
As Hashimi bindej,
tha jam luftëtarë, Bashkë me do hajduta,
edhe ca gomarë.
Bërtiti Albin Kurti,
or Hashim bre vëlla, Erdhëm në Evropë,
nk erdhëm për tu vra.
I mori Grenlli i Trampit,
i dërgoi në pallat, Hashimi,kokën gjarpë,
Isa me sytë bardak.
Ne erdhëm n’Evropë,
me ti qarë do halle
Për Kosovën e vogël,
në Evropën e madhe
Nëse sna do Evropa,
do shkojmë n’Amerikë
Nëse sna do Trampi,
në Hënë kimi për të ik.
Në fund foli Grenlli,
i mërzitur duke plas,
Mos shkoni në hënë,
por të shkoni në mars.
Atje gjindet shpirti,
i Kastriotit të madhë
Do ju mbushë me mënd,
e do këthehej prapë.
