Në vitin nëntëdhjetenëntë
Këtu n’ Dardani
Qytete, fshatra kudo
U bënë shkrumb edhe hi
Vëllanë seç e humbi motra
E burri gruan e tij
Në mes gërmadhash e zjarresh
Prindërit s’i gjente një fëmijë
Njerëzit të uritur bridhnin
Rrugëve në grupe bashkuar
Nga shkonin as vetë s’e dinin
Masakrave për t’iu shpëtuar
Të iknin nga zjarri donin
Çdokush nga tmerri t’shpëtonte
Ditë edhe natë rrugëtonin
Andej ku paqja mbretëronte
Dhe kishin prijësin e vet
Që forcat u përtërinte
Ai kish t’madh një siklet
Ngase rrugën fare s’ dinte
Dhe ish një çupë 12- vjeçe
Me vëllanë vocërrak për dore
Porsi nëna sillej për merak
Kur i përcillte ditëve shkollore
Kur sytë e mi i mbyll dhe sot
I shoh se si shtegtojnë si n’vegim
Nga njëri fshat i shkatërruar
Në tjetrin fshat të atdheut tim
Gjaku i dëshmorëve solli lirinë
Këtu në Dardani te ne
Tani jem t’lirë unë edhe ti:
-Jetë e mot rrofsh, Kosovë e Re!
