Mëtoj të vjell,
mëtoj ta ngjyej diqysh
këtë copë flete të bardhë,
mëtoj të gjej diç për të thënë,
por nuk kam ç’them.
Sot dita është shterpe,
dhe shteti vazhdon t’më jetë
po ai vrasës,
po ai hajn.
Kryeparë të vendit
vazhdojnë të jenë
po të tillë pederastë,
po të tillë hajna.
Liria vazhdon t’më jetë
po ajo grua e harruar,
po ajo grua vejane.
Gjuha vazhdon t’më përdhunohet
me po aso matematikash,
me po aso përqindjesh.
S’më punon më mendja,
s’më punon as palla.
As një shurrë të vogël
s’mund të bëj
pa një shtërzim të madh.
Zogjtë e mendimit
vdekur m’bien, përgjakur,
si ushtarë luftërash
të sapohumbura.
Asgjë s’fekton,
asgjë s’lëviz sot.
Nuk ka as grimë dielli
mbi këtë ditë,
nuk ka as grimë ere.
Pezullon, pezullon,
pezullia e marrë
e marrëzisë…
(Sot dita është shterpe. Unë jam i vdekur…)
