Je gjithkund e s‘je askund
herë më zgjon e herë më tund
herë më merr e herë me bjerr
herë në dritë e herë në terr
herë më merr e herë më bjerr
herë në dritë e herë në terr
herë më zgjon e herë më tund
je gjithkund e s‘je askund...
Dale me ngadale
kur ma fale syrin
(syrin më të mirin)
kur ma fale buzën
(buzën që zgjon muzën)
kur ma fale shtatin
(shtatin që gëzon shtratin)
kur ma fale ëndrrën
(ëndrrën që nxitë ëndjen)
kur ma fale...kur ma fale...kur ma fale
nuk e them dot,moj...dale me ngadale...
Kam me të dashtë
kam me të dashtë në barë e në kashtë
ty zemra ime moj
në këtë tokë apo në planetin e gjashtë
edhe kur ti s’më flet me gojë
kam me të dashtë edhe pastaj
kur gjithçka do të mbulojë terri
në gëzim zemre apo në vaj
o i mjeri unë i mjeri
kam me të dashtë pa mish pa asht
kur dalëngadal do të grryej krymi
kam me të dashtë veç në kokën tënde rrashtë
kur s’do të ketë më stinë veç tymi
kam me të dashtë me tonelata ndjenje apo gram
ashtu siç kanë dashtë atëherë në kohën e vjetër
kam me të dashtë edhe kur nuk je e kur nuk jam
shndërruar në baltë e gur apo në formë tjetër…
kam me të dashtë siç duhet atdheu në kohë robërie
apo siç duhet uji mbi buzët e shkrumueme etjeje
o kam me të dashtë edhe kur të jemi veç si hije
apo kur rrezet diellore marrin ngjyrë vdekjeje…
