Një qen i zgjebosur
Shpejtas do të ngordh,
Jeta e tij na ishte
Më pak se një pordhë.
Kur e lindi bushtra
Përngjante në qen,
Tashmë si zagar
Duket si hienë.
Aspak s’e mjafton
Ashtin për t’lëpirë,
Na e fut tureçkën
Gati në çdo birë.
E kalon jetën
Qençe siç i thonë,
Për t’u ngulur keq
Prapa si gjithmonë.
Befas seç e kapën
Për t’i dhënë hakun,
Ia bënë shpinën
Më të butë se barkun.
Sa ishte qenush
Me vese deri n’gushë,
Por edhe si langua
Nuk ia var askush.
Ndaj as qen, as zagar
Do të ngordh një ditë,
Me dy sytë e hapur
Joshur për pozitë.
Do ta merrni vesh
Kur ngordh kjo coftinë,
Do t’i bie erë qelbësire
Nga Lugina në Janinë!
