1
Në bust kur të pashë
-Lavdi të qoftë,-të thashë
Për ty më ra një lot
Si dje, edhe sot
Madhështor ishe dje
Sikur sot që je
2
Ti u zgjove
Kur të tjerët flinin
Ti qëndrove
Kur të tjerët iknin
O trim Arbërie
Meteor lirie
3
Kur ike ti
Qiellit i mungoi kaltërsia
E lapsit tim vargu
Dhe kitarës iu këput një tel
Melodi pa nota në pentagram
Ti kur ike
Maleve kryelarta u humbi freskia
Lumenjtë e kësaj toke
Rridhnin me turbullimë
Ngjyrat e ylberit krejt u tretën
Gjithkah mot i trazuar, me stuhi e suferinë
Ti kur ike, o trim, nga muri ra një gur
E gjaku që derdhe u ngjit në flamur
4
Të mori dallga
U bëre shkumbë
Të mori vala
U bëra lumë
Të mori qielli
U bëre ylber
Të mori ngurtësia
U bëre mermer
Të mori fusha
U bëre lulëkuqe
Të mori kopshti
U bëre burbuqe
Të mori pranvera
U bëre lastar
Të mori etja
U bëre ujëvarë
Të mori vala
U bëre gurrë
Të mori shqipja
U bëre flamur
5
Emri yt i vlefshëm
Sa një dashuri
I çmueshëm, plot vlerë
Sa një betim
Plagë e trazuar
Sa një dhembje
Simfoni e ndërprerë
Jotja jetë
Zemër e madhe
Shqipe me dy krerë
Stërnip Ilirie
Mall atdhesie
6
Sandokan, vëlla
Zgjohu……
Nga prehri i dhembjes sonë
Zgjohu…
Nga shtrati i pacak
Zgjohu…..
He, burrë i fjalës
Dhe i besës
Se Kosova
Me shtat të plagosur
Me zë të lartë
Të thërret:
-Zgjohu, biri im
Ti, o trim me fletë
Zgjohu, Shqipe mali
Shpirti yt m’jep jetë
Kosova kreshnike
Me zë të lartë të thotë:
-Zgjohu, Sandokan
Se veç ti m’del zot
Dje, sot, jetë dhe mot
Të pastë nëna, bir
Lule xhevahir
7
Telat e harpës sime
U këputën nga erërat
Kur re ti, o trim
Bebëzat e syve të mi
I verboi tehu i stuhisë
Ti kur re, vëlla
Gishtërinjtë e duarve të mia
I preu thika e lemerisë
Kur ti re, hero
Dridhen telat deri në dhembje
Tradhtia paska goditje për shembje
O dëshmori ynë
Mbi ballë më qëndron e nderë
Nata e vështirë-skëterrë
O bir atdhetar
8
Dole nga zjarri-flakë
Dole nga deti-dallgë
Qëndrove besnik
Zemërçelik
Mbi dhé-lastar
Nën dhé-si ar
Margaritar
I vërtetë shqiptar
Ishe dhe je
Lastar dhe ar
Dallgë edhe zjarr
Rrebesh stuhie
Gjerdan lirie
