Kur u takuam dhe u njohëm, si nxënës me ty për herën e parë
Ti ishe si një zanë mali, fytyrë ndritur dhe rrezoje si dielli ditën
Si hëna e plotë shndërisje natën, në dashurinë që ishe krejt e bardhë
Me flokët tuaja bjonde, me buzët e kuqe zjarr, që tregoje komplet dritën...
Më pastaj pas një kohe në studime, ditët n’au dukeshin shumë të bukura
Dhe pa asnjë mëdyshje të një pas njëshme, ishin fare të shkurtëra
Ndërsa edhe netët dukeshin të qeta, gjithashtu si ne vet krejt të lumtura
Si asnjë herë, as kësaj here në jetë, për një të vërtetë, të ketë ngjarë më parë...
Kur në vazhdimsi bisedonim për mësimet, lëgjiratat e studimet...
Ne po pritnim ditët më të mira, që të ishim krejtsisht të lirë e të lira
Si në ma t’mirën zgjëndërr dhe n'ëndërr,pa durim e pa rreshtur, si vet natyra
Ditët që do të na vinin, për lirinë e çlirimin tonë kombëtarë
Pregadisnim e mësonim tër netët, ku ishim të uritur për njohje e dije
Ku për të gjitha stinët të mos rrinim të nënshtruar dhe nën hije...
Ti nga bukuria jote shkëlqeje me gërshetat tuaja gjithmonë e parë
Sikur të dalura nga vet natyra, me ngjyrat e saj të bukura
Krejt praruar e punuar dhe e mbështjellur si në ar
Ishim të lumtur e të pa djallëzuar krejt fisnik me mësimët heshtur
Që të korrnim njohuri e suksese, që të dalim me faqe t’bardhë!
Pas disa viteve të kaluara kishim ndryshur stilin tonë të rrallë
Zakonisht e shpeshhere putheshim në faqe, buzë e n’ballë...
Duke të valvitur si flamurin në shtizë, dhe si zanë në çdo shkallë
A thua kishim mundësi ma shumë të dinim dhe ne të bënim?
Për dashurinë tonë që kishim dikur, të parë e të pa parë...
Në të shkuarën e të ardhmen tonë athua vallë:
Ti mori e mira dhe bardha Zarë?!...
