Shikonim të dyja
yllin më të madh
Mbrëmjeve së bashku
Me dimrin plak
Qeshnim dhe thurnim
Ëndrra pa mbarim
Hëna xheloze
Na kishte zili!
Pa pritur
Mu zverdhe
Si trëndafil i këputur
Lotët mbi faqe
M'u bëre një flutur
Lotët e dhembjes
Vallë kush m'i thanë
Atë dhembje malli
Kush do t'a mbaj
Trëndafil do ngelësh
Të marr erë ngadalë
Parfumin tënd
Të këndshëm,
Vargut ia shpërndaj
Kështu është kjo jetë
Mbushur plotë
Aty ka gëzim
Aty ka dhe lot.
VAJZA NGA VLORA
Ç'i bëre atij
çerpiku
Zemrën
m'u në mes ma piku
S'e mos vetëm
zemër zezën
S'i shkrepsë
Më ndezi shpresën
Beli që lëshonte yje
Më la
Pa pike fuqie…
Këmba
Që shkelte mbi rërë
Shponte zjarrin
me gjilpërë
Buza kullonte
argjend
Pse më la pa frymë
në vend
Më ka thënë
Nënë gjora…
Kështu i ka vajzat
VLORA.
