Erna në pranverë zgjodhe kthimin
Në Kosovë
Bashkë me zogjët shtegëtarë
Por ,jo Ti s’fluturove si ma parë
Si dallëndyshet e prap këtu më ardhë
Ti ketë herë u ktheve
Në arkivolin e bardhë
Këtu ku je lindur e rritur
Kurrë ma mos më ardhë
E mua më ke lenë të mbytur
Në dhembje e mall
E trishtuar pres
Çdo pranverë më ardhë
Dhe kështu e zhytur në lot
I bëra pytje vetes sot
Sikur të ishe tani oj e imja Hyjni
Si do të dukej e jotja bukuri
Sot s’më mjaftojnë shkronjat
As ngjyra e lapsit
Ta shpreh ketë mall
Që ndjej për Ty.
