Ju "poetë" grykëbretkose
Mos këndoni në mes moçali
E njohim oreksin tuaj barkdose
Mos ngrini t'palarat pirg majëmali
Britmat tuaja zëmjerani
shkrepin rrejshëm për atdhe
U duket vetja bijë sulltani
Pse ndyni vendin ku keni le.
Mos këndoni për djersë e gjak
Butaforinë s'ua blen kush
Dhjetëra herë keni rënë në lak
Mos u kapërdisni karabush
Si nuk skuqeni as djersiteni
Për gënjeshtra t'gjata si litari
N'shkallë rrenash me vrull ngjiteni
Ju nuk keni shpirt atdhetari
Mos u shtirni viktimë tradhtie
Se u kanë shtypur ca mizorë
Se gënjeshtrat nuk u pinë ujë
Kur u zënë me presh në dorë
PLOJË NDJENJASH
Sonte hëna iku u zhduk pas një reje
Ylli im u shua me shpejtësi vetëtime
Ti shkrepe ca fjalë si krisma rrufeje
Hape një të çarë thellë në zemrën time
S'të trokas n'dritare siç trokitja më parë
S' ta prishi qetësinë në këtë fillimvjeshte
Ti më ngrite vlerat më shpalle të marrë
Buzëqeshe përçmueshëm e pastaj heshte
Në tëmtha m'goditi një krrokamë sorrash
Shqiptove ca fjalë me një dozë nervoze
N'ballë flakëruan ca zgërdhima horrash
Në sytë tu lexova ndjenja nebuloze
Hyre në jetën time dhe e bëre Plojë
Shkatërrove çdo gjë që lindi mes nesh
Për ty dashuria thjesht paska qenë lojë
Mos prit të të qasem pas fjalëve rrebesh
Unë mblodha kujtimet, të trishtat kujtime
Për festën e fundit ato kostum i qepa
Të ftoj solemnisht ty në dasmën time
Mos sjell dhuratë, kostumet s'kanë xhepa
Merr një trëndafil e mbillma mbi krye
Nuk e dua të blerë por nga e ytja bahçe
Kur të nxeh dielli yt ai t'më bëj hije
Në t'u dhimbs trëndafili mbill një ferrë kaçe
