A e keni pyetur ndonjëherë veten se përse ju tërheqin vetëm meshkujt e gabuar?! Burra të papërshtatshëm ose ata që janë në gjendje t’ju garantojnë një jetë dashurore katastrofike! Kjo ndodh sepse në jetën tuaj, ju keni mësuar të shihni vetëm disa karakteristika të caktuara në një çift dhe … po, ajo që ju tërheq, në njëfarë mënyre, është pasqyrim i asaj që mbani brenda.
Problemi qëndron në faktin se njerëzit tërheqin situata, rrethana dhe partnerë të mundshëm, në një mënyrë të pandërgjegjshme dhe plotësisht të pavetëdijshme. Mendimet tuaja tërheqin të tjerët dhe njerëzit nga ana e tyre tërhiqen nga mendimet dhe qëndrimet tuaja. Në fund të fundit, të gjithë njerëzit dhe të gjitha gjërat që rrotullohen rreth jush janë pasqyrimi i botës që mbartni brenda, të qëndrimit dhe të mendimit tuaj të përhershëm. A tingëllon kjo si një teori e çuditshme? Po ju ndihmojmë tani.
Identifikimi i ndërsjellë dhe egoja ideale
Procesi i parë që futet në lojë në fazën e tërheqjes është projeksion. Ky proces ju përfshin si ju dhe ata që ju tërheqin. Me projeksion, synojmë të transferojmë tek tjetri, karakteristikat, ndjenjat, impulset dhe mendimet që na përkasin vetëm neve. Të dyja aspektet, pozitive dhe negative të vetes, mund të projektohen tek tjetri, por në fazën e parë të dashurisë, dhe në përgjithësi, në tërheqje, ku synojmë të projektojmë aspektet pozitive.
Sigmund Freud me “Unin ideal” në vitin 1914 (tek ‘Hyrje në narcizizëm’) aludon në iluzionin e përsosjes narciziste të fëmijërisë së hershme. Në fëmijëri plotfuqia përfaqëson një fazë normale evolucioniste: ai mendon se është unike, e veçantë dhe posedon fuqi të jashtëzakonshme, që e lejon atë të arrijë çdo gjë. Kur fëmija kupton se nuk është në gjendje të përputhet me këtë model të përsosmërisë, përpiqet ta rimarrë atë si ideale:
“Ajo që ai projekton para tij si ideale, është zëvendësimi i narcizizmit të humbur të fëmijërisë së tij në të cilën ai vetë ishte ideali”.
Egoja ideale formohet kur fëmija është i detyruar nga frustrimet e mjedisit, të braktisë ndjenjën e tij origjinale të plotfuqishmërisë, të cilën ai më vonë e projekton mbi prindërit e tij. Egoja ideale formohet nëpërmjet dinamikës relacionale midis fëmijës dhe prindërve të tij, në një rrjet të ndërlikuar identifikimesh dhe reflektimesh reciproke.
Në moshë madhore, nëse personi shkëputet nga modeli i brendshëm i egos ideale të tij, ai do të përjetojë turp dhe poshtërim. Në formimin e egos ideale, një ndikim të madh është marrë nga aspiratat dhe pritshmëritë që figurat prindërore kanë vendosur mbi ne.
Për shembull, nëse ishte shumë e rëndësishme për një baba që vajza e tij të ishte e pavarur dhe autonome, ego ideale e vajzës do të bazohet në ekuacionin e brendshëm që për të arritur vetëvlerësim, është e domosdoshme të fitojë pavarësinë dhe autonominë, dhe jo mosbesim në aftësitë e dikujt.
Kjo vajzë mund të bjerë në dashuri me një njeri që e shtyn atë në një rrjet reflektimesh dhe identifikimi reciprok ndaj kësaj ideje, të autonomisë dhe pavarësisë.
Je e tërhequr dhe tërheq atë që është e njohur dhe flet për ju
Në vendosjen e marrëdhënieve, kërkojmë gjithmonë që dikush të ndihet mirë, sepse jetojmë me frikën e pandërgjegjshme të përjetimit të gjërave të reja. Kjo nuk është një frazë e largët, por ka edhe kërkime suedeze për ta mbështetur atë. Studimi, i botuar në Jama Psychiatry, tregoi se ata me karakteristika të ngjashme psikologjike kanë një shans më të madh për të pëlqyer veten dhe rrjedhimisht për të filluar një histori. Në studim, mbi 700,000 njerëz u analizuan në bazën e të dhënave të sistemit shëndetësor kombëtar.
Studimi ka treguar se njerëzit janë tërhequr me njerëz me çrregullime të ngjashme mendore (ankth, fobi, por edhe varësi me çrregullime bipolare, depresion, anoreksi, çrregullim obsesiv kompulsiv …). Probabiliteti që çifti të ndajë të njëjtën diagnozë, është tre herë më i lartë se sa në grupin e kontrollit. Të dhënat nuk lënë hapësirë për keqkuptim: frekuenca e çifteve në të cilat dy anëtarët janë psikologjikisht të ngjashëm, është shumë e lartë për të qenë e rastësishme.
Kërkimi zbulon një realitet të zbatueshëm për të gjithë, madje edhe për ata që nuk ndajnë çrregullime mendore. Pandërgjegjshmëria jonë, në të vërtetë, është programuar për të tërhequr njerëz me karakteristika të ngjashme me tonat. Ndarja e tipareve të personalitetit do të thotë të vazhdoni të vlerësoni atë që dini dhe ndoshta njihni.
Duke dashur ta thjeshtësojmë këtë koncept, nëse hyni në një galeri arti të mbushur me vepra të një epoke tjetër, piktura për të cilat nuk keni dëgjuar kurrë, edhe nëse janë të klasifikuara si trashëgimi e UNESCO-s, ndoshta nuk do t’ju tregojnë shumë dhe nuk do të jeni në gjendje t’i vlerësoni ato. Përkundrazi, nëse e njihni autorin, kontekstin historik në të cilin u krijuan dhe sfondin, gjithçka do t’ju duket më interesante. Sigurisht që do të jeni në gjendje të vlerësoni më mirë çdo punë.
