Në shpirtin tuaj ka gjithmonë disa plagë që mund t’i shëroni me kalimin e kohës, por që kurrë nuk shërohen plotësisht. Këto plagë na kujtojnë se diçka ose dikush mund të na lëndojë përsëri ose të ketë një efekt negativ në jetën tonë.
Këtu janë vetëm disa nga këto lëndime:
Poshtërimi
Ndihemi të poshtëruar kur dikush sulmon drejtpërdrejt vetëvlerësimin tonë në çfarëdo mënyre. Kjo mund të ndodhë si në privat dhe në publik, dhe kapërcimi i pasojave të opsionit të dytë është shpesh shumë më i vështirë. Pasojat e poshtërimit, në çfarëdo forme që mund të shprehet, ndikojnë drejtpërdrejt në vetëvlerësimin, vetëbesimin (sidomos kur komunikoni me njerëzit e tjerë) dhe ndryshojnë ndjeshëm pamjen e botës përreth nesh dhe atë që duhet të presim prej saj.
Kur dikush ju poshtëron, duket sikur ai person po ju merr diçka shumë të rëndësishme dhe po e bën atë në mënyrën më mizore. Arsyeja e poshtërimit mund të jetë gjithçka: pamja, statusi ekonomik, gjinia, raca dhe niveli i inteligjencës dhe aftësisë së kufizuar… Mund të jetë i qartë dhe i dukshëm, ose i sofistikuar dhe delikat, i kryer për një periudhë të gjatë kohore. Pasojat e poshtërimit shpesh janë më të vështirat për t’u kapërcyer, pikërisht për shkak të “tufës” së ndjenjave negative që zgjon tek ne.
Zhgënjimi
Kur dikush na zhgënjen, ai shkatërron të gjitha pritjet dhe shpresat tona. Kjo ndjenjë është një përzierje shpërthyese e tronditjes, zemërimit, befasisë dhe ankthit. Kjo ndjenjë mund të shkaktohet nga çdokush – një anëtar i familjes, mik i fëmijërisë, bashkëpunëtor ose thjesht dikush që mendonit se ishte një person i mirë. Dhe edhe pasi emocionet tona për atë që ka ndodhur të jenë nënshtruar, ka të ngjarë të zbulojmë se nuk jemi aq të prirur t’u besojmë të tjerëve si më parë ose nuk jemi fare gati t’u besojmë të tjerëve.
Tradhtia
Kur dikush na tradhton, ne priremi të mendojmë se gjithçka që ky person ishte dikur për ne ishte një gënjeshtër. Si rregull, kur dikush tradhton, bëhet e mundur sepse ne vetë i besuam atij personi. Ne besuan se të gjitha veprimet e tij ishin të sinqerta dhe të ndershme… dhe pastaj zbuluam se në fakt e kundërta është e vërtetë.
Si ndihemi kur mësojmë për tradhtinë? Para së gjithash, na vjen mohimi se kjo na ka ndodhur dhe pastaj zemërimi, trishtimi dhe ndjenja e rënies në baltë. Një person i devotshëm me siguri do t’i përjetojë të gjitha këto ndjenja në kohën e tradhtisë dhe do ta kujtojë atë për një kohë të gjatë.
Nuk duhet të ngrini në vend, por duhet të vazhdoni ecjen përpara. Për të kapërcyer pasojat e këtij dëmtimi, vlen të kujtohet se në fund mirësia dhe ndershmëria shpërblehen gjithmonë me meritë, ndërsa gënjeshtrat dhe tradhtitë marrin dënimin e merituar. Herët ose vonë, në një mënyrë apo në një tjetër mendoni me kujdes dhe do ta kuptoni që është e vërtetë.
Indiferenca
Indiferenca mund të jetë e qëllimshme dhe e planifikuar për të bërë që dikush të vuajë dhe mund të rezultojë nga vetë-përqendrimi i brendshëm i një personi që nuk i vëren ndjenjat e të tjerëve. Por pa marrë parasysh se çfarë është indiferenca saktësisht, thelbi i saj mbetet i pandryshuar: është një sjellje në të cilën ndjenjat, fjalët dhe veprimet e objektit të indiferencës thjesht injorohen.
Kur njerëzit më të afërt me ne fillojnë të na trajtojnë me indiferencë të plotë pa ndonjë arsye, ne fillojmë të ndjehemi të padobishëm, sikur në të vërtetë nuk e meritojmë një shpjegim të asaj që po ndodh, një falje ose të paktën një ide se çfarë qëndrimi dhe pse e shkaktoi ndryshimin.
“Mëkati më i keq që mund të bëjmë kundër vëllezërve tanë nuk është urrejtja, por indiferenca. Ky është thelbi i çnjerëzimit” – George Bernard Shaw.
Humbja
Kjo plagë ndryshon nga të gjitha të tjerat në atë që nuk është shkaktuar qëllimisht dhe në përgjithësi nuk ka asnjë fajtor. Askush që me të vërtetë na do nuk do të vdiste vetëm për të na dëmtuar. E megjithatë, kur largohen nga kjo botë, ata marrin me vete një pjesë të shpirtit tonë. Ne jetojmë në një botë ku është mjaft e vështirë të gjesh njerëz të ndershëm, njerëz që janë gati të na duan dhe të dashurohen. Dhe humbja e një personi të tillë mund të duket si fundi më real në botë.
Disa plagë mendore edhe pse mund të shërohen, mund të lëndojnë edhe pas shumë vitesh dhe pikërisht kur jemi më të prekshëm, kur ndihemi të humbur, kur jemi të trishtuar, kur pyesim veten se kush jemi dhe pse jetojmë në këtë botë. Dhe fakti tronditës që personi që ishte gëzimi dhe ngushëllimi ynë nuk është më pranë do të mbetet gjithmonë shumë i dhimbshëm, edhe nëse e kemi humbur atë shumë vite më parë.
