Një nga rolet më të rëndësishme për një prind, por për të cilin ata janë më pak të përgatitur, është të jetë mbështetës për të lehtësuar rritjen e fëmijëve të tyre. Mënyra se si dikush e shpreh shpesh është rezultat i përvojës së tij jetësore dhe rrjedh nga reagimet emocionale të momentit. Por ndoshta edhe prindi do të duhet të mësojë se si të shprehet më mirë në situata.
Në radhë të parë, prindi duhet të kuptojë se fëmija, për të mësuar diçka të re, ndryshe, duhet të heqë dorë nga një pjesë e bagazhit aktual, përndryshe do të vazhdonte të vepronte si gjithmonë, pa përparuar.
Prindi mund të lehtësojë rritjen e fëmijës duke stimuluar shkëputjen nga ajo që është e zakonshme ose rutinë, duke krijuar një lloj ndarjeje nga status quo-ja. Një mënyrë për të inkurajuar këtë shkëputje është krijimi i një pike tërheqëse drejt së cilës të drejtohet vëmendja e djalit, në thelb “duke pikturuar një pikturë” aq tërheqëse të ndryshimit sa ai nuk do të jetë në gjendje t’i rezistojë.
Në këtë pikë mund të mendohet përballja me një proces transformues: kur prindi është i vetëdijshëm për atë që ndodh brenda një rritjeje, ai mund të bëhet një mbështetje e vlefshme si edukator. Prindi mund ta lejojë të riun të ecë me këmbët e veta, duke shmangur rrezikun e dhënies së zgjidhjes shumë shpejt, e ndoshta duke u parë si pedant dhe për rrjedhojë nuk dëgjohet.
Në këtë mënyrë, për më tepër, prindi arrin të evokojë tek fëmija strategjitë për të përballuar sfidat, duke përdorur një gjuhë të përshtatshme përmes së cilës eksplorohen zgjedhje dhe zgjidhje të natyrës së ndryshme. E gjithë kjo pa harruar nevojën që fëmija të bëhet qytetar i mirë, jo thjesht t’u bindet rregullave të familjes apo shoqërisë.
Çdo veprim edukativ duhet të kryhet me një sy kah e ardhmja, jo vetëm e tashmja. Një sy në atë që i riu, nga ana tjetër, do të sjellë si kontribut në univers.
Për fat të mirë, sot ka shkolla ku edhe prindi mund të mësojë t’i përmirësojë këto aftësi.
