Dashuria është ndjenja më e fuqishme e njohur për njerëzit. Ekziston një emocion që e tejkalon shumë fuqinë e hierarkisë ose aftësinë për të bindur njerëzit përmes artit të të folurit. Bëhet fjalë për dashurinë.
Kjo ndjenjë e fuqishme ishte në gjendje të shembte muret më të larta që njeriu ka ngritur ndonjëherë rreth vetes, jo domosdoshmërisht ato fizike. Fuqia e dashurisë është e pamasë, ajo është e aftë të gjenerojë një ndryshim të thellë dhe të qëndrueshëm te njeriu.
Muri i keqkuptimit
Muri më i lartë që njerëzit kanë ngritur ndonjëherë është padyshim ai i moskuptimit. Çdokush është në gjendje të kufizojë veten pas një muri të papërshkueshëm nga zëri, të përbërë nga doktrina, tradita, zakone, ligje dhe besime.
Nuk ka njeri të shurdhër më të keq se dikush që nuk dëshiron të dëgjojë, ashtu siç nuk ka të verbër më keq se ai që nuk dëshiron të shohë. Pavarësisht se sa fjalë të mira dhe të mençura përpiqeni të përcillni, një person që jeton duke u kapur pas një zakoni ose besimi të lashtë rrallë do t’i dorëzohet arsyes , pasi në kokën e tij ai mohon mundësinë për të gjetur një marrëveshje me të.
Dhe këtu hyn dashuria. Sepse edhe ata që kanë ngritur rreth vetes një mur të lartë dhe të pathyeshëm bazuar në klishe dhe paragjykime, mund të gjejnë mirëkuptim, dashuri dhe fleksibilitet në një ndjenjë të sinqertë dhe fisnike si dashuria. Dashuria është forca që i jep fleksibilitet mureve të keqkuptimit.
Dashuria nxjerr në pah veten tonë të vërtetë
Është kurioze të shohësh se si humbasim shpesh në kërkimin e koncepteve që përcaktojnë kush jemi. Ne ndjekim pothuajse verbërisht imazhet që besojmë se na përfaqësojnë, shpesh të konceptuara nga njerëz të tjerë, pa u shqetësuar për asgjë tjetër.
Ne besojmë se mjafton të bazosh idenë që ke për veten tënde rreth një sërë konceptesh koherente dhe me zë të lartë. Dhe pikërisht duke e bërë këtë, ne ngremë një mburojë rreth nesh, duke mbrojtur veten pas asaj sigurie të dukshme që na jepet nga besimet, zakonet dhe mendimet e të tjerëve që ne i përvetësojmë. Ky është një ushtrim i rrezikshëm, pasi na largon nga rruga e vetënjohjes. Duke qenë të kënaqur për të kërkuar siguri dhe rehati në idetë e të tjerëve, ne nuk marrim asgjë më shumë se një pasqyrim të largët të asaj që jemi në të vërtetë.
Dhe menjëherë më pas, kur na godasin tërmetet emocionale që përmbysin themelet e vetë ekzistencës sonë, vështirë se jemi gati t’i kuptojmë dhe asimilojmë ato. Në një gjendje të tillë shpirtërore dhe me një panoramë kaq dekurajuese, ne humbim mundësitë e mëdha të jetës për shkak të paaftësisë për të kuptuar zemrën tonë.
Dashuria thyen murin e besimeve të rreme
Besimet e asimiluara na largojnë nga vetja, duke na afruar më shumë me atë që të tjerët dëshirojnë të shohin tek ne. Dhe e gjithë kjo nuk na bën të lirë apo të lumtur apo të plotë. Megjithatë, ardhja e dashurisë së vërtetë, ajo që na bën të notojmë në çdo hap dhe na mbush shpirtin dhe zemrën me lumturi , privon menjëherë çdo kuptim dhe rëndësi gjithçka që kishim mësuar dhe përvetësuar.
Papritur, dashuria shfaqet si një tërmet që shtrembëron çdo siguri, çdo ide të paracaktuar dhe çdo klishe. Nga zemra na del një zë që na bërtet se nuk ka asgjë më të rëndësishme se ai që na do dhe që, nga ana tjetër, ne e duam me gjithë forcën tonë.
Dhe ky është momenti kur kuptojmë se nuk mund të kthehemi më, nuk do të jemi më ata që ishim dikur. Dashuria na ndryshoi. Dashuria ka shembur të gjitha muret që kishim ngritur për të mbrojtur veten, të bindur se ishim të sigurt.
Përkundrazi, dashuria nuk ka nevojë për mure, mbrojtje apo mburoja. Do të jetë lumturia që pushton çdo pore të lëkurës sonë ajo që do të na bëjë të ndihemi si njerëzit më të kompletuar dhe më të pasur në univers, pa qenë nevoja të kërkojmë mendimet e të tjerëve.
Mësoni ta prisni dashurinë me krahë hapur
Megjithatë, nëse nuk jeni gati për të mirëpritur dashurinë, do t’ju godasin momente pasigurie që do t’ju çojnë drejt frikës dhe dyshimit. Në atë rast, kjo ndjenjë e mrekullueshme gradualisht do të zbehet, duke ju kthyer në ato besime të vjetra të sigurisë së rreme.
Vetëm një njohje e madhe për veten dhe një ndjenjë dashurie e thellë ndaj personit pranë jush, tek i cili duhet shprehur besimi më i verbër, do t’ju lejojë të dilni nga ai pus i errët dhe i thellë në të cilin ndonjëherë ndiheni të zhytur. Edhe pse ndodh pothuajse pa dashur.
Prandaj, mos kini frikë t’i hapni zemrën dashurisë. Lëreni të thyejë muret që keni krijuar rreth vetes gjatë viteve , duke ndryshuar aftësinë tuaj për të përjetuar lumturinë e vërtetë, atë llojin që lirohet kur lejoni që emocionet e vërteta të shpëtojnë.
