Ditët e fundit politikanët e Kosovës i janë nënshtruar presionit ndërkombëtar për heqjen e taksës ndaj produkteve serbe. Javët e para ishin entuziaste dhe filluan të krenoheshin se cili e kishte propozuar i pari vendosjen e taksës. Tash kur presioni erdh duke u rritur filluan edhe përçarjet dhe rirreshtimet e ndryshme për një vendimmarrje, pro dhe kontra.
Mendimet e tyre, politikanët kryesorë filluan t`i shfaqin përmes mediave. Kjo don të thotë se filluan ta shfajësonin veten nga vendimi i tillë dhe të diferencohen nga politika e qeverisë. Thënë thjesht, deklaratat e tilla tregojnë hendekun dhe përçarjen që mbretëron në kreun e shtetit. Kjo ngjall frikë në opinionin e gjërë, se çfarë po ndodh me shtetin tonë dhe çka do të bëhet ?
Përçarjet, polarizimet dhe kundërshtimet deri në mos durim, na kanë sjellur në një fazë kritike. Shtrohet pyetja kush është kompetent dhe kush e ka fuqinë e veprimit në këto momente delikate dhe vendimtare për Kosovën? Presidenti si duket i bie gozhdës dhe deklaron ashtu si i teket, pa u kordinuar me qeverinë. Planet e veta kohën e fundit po i shpalos vetëm përmes konferencave të shtypit. Fitohet përshtypja se ai e ka ndërprerë tërësiht bashkëpunimin me qeverinë e shtetit. Kërkesat e tij, pastaj komentohen nga kreu i qeverisë, apo edhe demantohen në mënyrë indirekte. Me këtë po i shpallin luftë njëri tjetrit në rrafshin shtetëror dhe ndërkombëtar, duke bërë përpjekje, sidomos presidenti, për të fituar përkrahjen e qendrave të vendosjes.
Opinionit vendas si duket nuk i kushtohet rëndësi, sepse ai është i pafuqishëm për të vepruar.
Opozita është tërësisht e degraduar dhe e pafuqishme për të bërë ndryshime. Ndoshta është edhe frika e madhe për të marr përgjegjësitë për fazën finale të dialogut, mungon lidershipi, apo dallimet esenciale me presidentin e vendit, apo shpërfillja ndaj tyre. Sidoqoftë ikja nga përgjegjësia dhe shikimi anash, se ç po ndodh me të ardhmen e vendit, nuk mund të arsyetohet dhe nuk do të falet.
Kur krerët politik në Kosovë kishin probleme dhe dallime esenciale, zakonisht ndërhynte shteti amë dhe përpiqej t`i afroj palët. Kjo formë te shqiptarët fatkeqësisht nuk është treguar efikase, sepse ne kemi sukses më tepër në relacionin me të huajt, kurse vetëveten dhe pjesëtarët e popullit tonë nuk i çmojmë, apo i injorojmë fare. Sidoqoftë shteti amë bënte detyrën e tij, t`i afronte mes vete krerët politik të Kosovës. Por tash së voni polarizimet politike në vet shtetin amë kanë arritur pikën e vlimit. Situata është pranë shpërthimit dhe secili ka frikë, mos shteti shqiptar po zhbëhet si në vitin 1997.
Kryeministri Rama çdo ditë e më shumë po e merr formën, pamjen dhe idetë e Erdoganit dhe Putinit. Nuk i mjaftoi pozita e kryeministrit, po u bë edhe Ministër i Punëve të Jashtme, thuaja se askush ska aftësi si ai ta kryej këtë detyrë. Pra ai dhe qeveria shqiptare janë në hall se si ta ruajnë pushtetin e vetë e nuk e kanë hallin e Kosovës dhe veprimeve të saja. Kështu që, politikanët Kosovar mbeten vetëm, me gjithë problematikën aktuale. A do ta tërheqin taksën ndaj Serbisë apo jo momentalisht nuk dihet. Më e lavdishme do të ishte që pa bërë bujë të bashkëpunojnë mes vete dhe të marrin vendim të përbashkët. T`i harmonizojnë qëndrimet dhe të deklarohen tok, e jo të përqarë ashtu si po paraqiten pëmes konferencave të shtypit dhe mediave. Kjo gjendje denigruese dhe fatale për ne, kërkohet urgjentisht të tejkalohet, derisa sështë bërë vonë.
