Në konceptin ideor të mendimit filozofik të Adolf Hitlerit i cili bazohej në filozofin e Aristotelit, Hegelit, Kantes, Darwinit dhe Nitçes, kërkohej zhvillimi intelektual dhe mendor i individit dhe përmes tij ngritja e vetëdijes kolektive. Raca Ariane ose Indo-Evropiane ishte ajo që arriti të kontrollonte dhe rriste vetëdijen kolektive, dhe afirmonte vlerat e kulturës Evropiane. Në këtë koncept bazohej filozofia e Hitlerit, i cili kuptojë se në shoqërinë e parë skllavopronare, shteti definohej si aparat mekanizëm i dhunës i cili i përfaqëson interesat e klasës sunduese.
Gjatë kësaj kohe paraqiten fetë dhe religjionet e ndryshme, të cilat ishin produkt i Hebrenjve të mallkuar me qëllim të kontrollimit të masave, që të u shpërlahet truri masave të gjera dhe feja ishte antipod i shtetit që të i jepte një satisfakcion moral dhe shpirtëror shtresës së ulët dhe të mesme, që të besonin në parajsë dhe botë të përjetshme, e mos të rebelohen ndaj shtetit.
Këtë gjë Adolf Hitler e kuptojë dhe prej një katoliku të devotshëm u konvertua në okultist, dhe fillojë që të kundërshtojë fetë sepse e kuptonte që të gjitha luftërat në botë si dhe kaosi e pasiguria ndërkombëtare vinte si produkt i konflikteve fetare, andaj kërkoj bazuar në konceptin e Iluministëve që fuqia madhore ose vis majore të ishte ajo që do të dominonte në rrafsh global, normal nënkuptonte në inovacionet e ndryshme shkencore. Gjatë kësaj periudhe zhvillimi shkencor, teknologjik, arsimor-edukativ, ushtarak, industrial etj. u rrit dhe Gjermania u shndërrua në superfuqi globale. AI e kuptojë se Muhamedanët janë popuj inferior, gjersa çifutët e keqja e njerëzimit dhe faktorët kryesor të destabilizimit të rendit botëror.
Duke i shikuar rrethanat globale dhe fazën e depresionit ekonomik global ku Gjermania si dhe e gjithë bota u fut në një kolaps socio-ekonomik dhe duke u bazuar që futja në Evropë dhe Gjermani e Çifutëve, Arabëve, Afrikanëve, Rusëve etj. ishte faktor kryesor i destabilizimit të Evropës dhe zhdukjes së racës së bardhë, ai kërkojë angazhim në zhvillimin dhe emancipimin dhe afirmimin e racës së bardhë, dhe ndaljen e fluksit të racave tjera në Gjermani dhe Evropë. Duke mos u futur detajisht në këto koncepte ideore dhe antropologjike të filozofisë Hitleriane i cili krijoj një kabinet fenomenal me Rudolf Hes, Joseph Goebels, Heinrih Himler, Rommel, Joachim Von Ribentrop, Goering etj, ai fillojë gradualisht të afirmojë kulturën e racës së bardhë dhe asgjësimit të religjioneve si dhe zhvillimin e doktrinës së njeriut superior i cili do mund të mobilizonte masat e gjera dhe të ngritë vetëdijen kolektive.
Qysh në atë periudhë Adolf Hitler synonte bashkimin Evropian dhe donte aleancë me Degolin dhe Musolinin për zhvillimin dhe menaxhimin e situatës në Evropë. Sot për fat të keq, Evropa dhe raca e bardhë përditë e më shumë është drejt zhdukjes, si pasojë e fluksit të madh të refugjatëve nga Lindja e Mesme dhe Afrika, e kjo për fat të keq është koncept ideor i Rusëve dhe Çifutëve që dojnë të asgjësojnë racën e bardhë dhe Evropën e bashkuar.
Hitleri edhe pse nip i Hebrenjëve e kuptojë se Evropa kontrollohej afërsisht 200 vjet nga çifutët dinak të familjes Rotchild dhe se të gjitha luftërat në Evropë duke përfshirë rënien e Luit të XIV dhe ardhjes në pushtet të Robespierit, Mares dhe Dante në revolucionin në Francë e shumë luftëra tjera si dhe krijimi i boljshevizmit, Marksi, Engelsi, Stalini, ylli me 5 rremba ishin produkt i kësaj familje makabre e cila solli kaos dhe pasiguri në Evropë andaj sot Gjermania dhe popujt indo-Evropian duhet të ndalin fluksin e racës orientale dhe Afrikane, nëse donë të ruajnë racën e bardhë dhe stabilitetin politik e juridik në Evropë.
Mos të harrojmë se Hitleri, Anglezët dhe Britaninë e Madhe i konsideronte popull të vetin, sepse Normanët, Saksonët, në Angli si dhe Keltët në Irlandë, kanë prejardhjen nga popujt Germanik, andaj nuk donte të i sulmonte, por aq më tepër donte qysh në atë kohë aleancë me Britaninë e Madhe, për një Evropë të konsoliduar, e poashtu Shqiptarët i konsideronte paraardhës të racës së bardhë Iliro- Pellazge, dhe i mbrojti gjatë luftës së II Botërore.
