Nicolas Sarkozy shkakton ‘tërmet’ në BE, zbulohen “pazaret” e dikurshme me Vladimir Putin, ja çfarë duhet të bëjnë tani europianët

Evropë

Nicolas Sarkozy shkakton ‘tërmet’ në BE, zbulohen “pazaret” e dikurshme me Vladimir Putin, ja çfarë duhet të bëjnë tani europianët

Më: 18 gusht 2023 Në ora: 16:32
Nicolas Sarkozy dhe Vladimir Putin

Nicolas Sarkozy është kthyer në vëmendje pas shumë kohësh, kësaj here për të folur për luftën ruso-ukrainase me një intervistë për “Le Figaro” që tashmë ka shkaktuar shumë diskutime.

Ish-udhëheqësi i “Les Republicains”, në detyrë nga 2007 deri në 2012 në Elysee dhe vitet e fundit një eksponent i krahut të djathtë që është afruar shumë me Emmanuel Macron, deklaroi se do të ishte gabim t'i mbyllej dera Moskës.

Sarkozy kujtoi se rusët janë siç i quajti ai, shumë të ndryshëm nga francezët.

“Diskutimi është gjithmonë i vështirë dhe ka shkaktuar shumë keqkuptime në historinë tonë të përbashkët.

Pavarësisht kësaj, ne kemi nevojë për ta dhe ata kanë nevojë për ne për një dialog gjithëpërfshirës, duke qenë se Rusia është fqinje e Evropës dhe do të mbetet e tillë”, tha Sarkozy.

“Vijat e kuqe”

Duket se tani Sarkozy, deri diku, siç shkruan “Il Giornale”, po rimerr rolin e ish-presidentit.

Udhëheqësi golist ishte lajmëtari i kthimit të Francës në komandën e NATO-s në 2007, ishte një kritik i ashpër i Vladimir Putinit pas pikës së kthesës strategjike të inauguruar nga Konferenca e Sigurisë në Mynih të të njëjtit vit dhe mbrojti një zgjidhje të negociuar të krizës gjeorgjiane në 2008, duke kundërshtuar pushtimin rus, por edhe duke synuar të ruajë pavarësinë e Tbilisit, duke respektuar ato që Sarkozi i ka quajtur sot "vijat e kuqe" të Moskës.

“Ne kundërshtuam pranimin e Ukrainës dhe Gjeorgjisë në NATO, pavarësisht presionit të fortë amerikan. Ne nuk donim që Putini të rrëshqiste në paranojën antiperëndimore që ka qenë prej kohësh tundimi i liderëve rusë”, thotë Sarkozy.

Negociatat me Putin

Në vitin 2008, Putin, i cili më pas mori zyrtarisht postin e kryeministrit në kështjellën e pushtetit me Dmitri Medvedev, u bind nga Sarkozy të mos hynte në kryeqytetin gjeorgjian për të rrëzuar Presidentin Mikheil Saakashvili, i cili kishte hapur armiqësi kundër enklavave secesioniste pro-ruse.

Sarkozi pohoi haptazi ato kohë: "Kam pasur mosmarrëveshje të thella me Vladimir Putin, kam marrë përgjegjësitë e mia në vitin 2008, kur isha presidenti aktual i Këshillit të BE".

Dhe presidenti rus asokohe, Dmitry Medvedev, duartrokiti fjalët e ish-homologut të tij: "Siç e kam thënë në disa raste, politikanët evropianë të së kaluarës kishin një staturë më të madhe se ata të sotëm: Nicolas Sarkozy, për shembull, i cili kontribuoi për të zgjidhur konfliktin me Gjeorgjinë në 2008 dhe nuk e ka humbur sensin e saj të shëndoshë”, shkroi Medvedev në Twitter, duke lavdëruar kreun e atëhershëm të shtetit francez.  

Reagimi krejtësisht i pafavorshëm për Ukrainën: një logjikë kriminale që justifikon luftërat e agresionit të Rusisë". Shumë i ashpër është edhe François Bayrou i lëvizjes liberale MoDem, i cili në Francë e përkufizon Sarkozin si "të blerë nga rusët ".

Kritika për Macron

Përmbajtja e antologjisë së Sarkozy-t mbi vizionin e tij për modernitetin, sapo botuar në Francë, me titull "Le Temps des Combats" ("Koha e Betejave”), është gjithashtu e destinuar të shkaktojë sensacion brenda vendit. Në të, Sarkozy rrit dozën duke ftuar Emmanuel Macron të mbajë një qëndrim konstruktiv me Moskën.

“Është detyrë e presidentit francez të mbajë të hapur dialogun me Rusinë".

Një qasje politike, ajo e ish-presidentit, të cilën Elysee nuk donte kurrë ta braktiste, pavarësisht zhgënjimit të Macron nga refuzimet e përsëritura të Putinit për ta kurorëzuar atë si një ndërmjetës të mundshëm.

Por synimi i francezëve, nga gjenerali De Gol e deri më sot, është ai i kërkimit të dialogut të gjithanshëm me Moskën. Dhe Sarkozy i bashkohet korit të zërave autoritativë perëndimorë që prej disa muajsh kanë treguar se janë të hapur për të marrë në konsideratë negociatat si një mënyrë për t'i dhënë fund luftës, duke pranuar pamundësinë e perspektivës së një fitoreje ushtarake për njërën nga palët e përfshira.

Nëse lufta është vazhdimi i politikës me mjete të tjera, është gjithashtu e vërtetë se heqja dorë nga politika si instrument për t'i dhënë fund luftërave do të ishte një autogol serioz për të gjitha fuqitë e mëdha. Dhe gjithnjë e më shumë zëra me peshë po e nënvizojnë atë.

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat