Duke u përballur me një cunami të dezinformatave në lidhje me trajtimin e myslimanëve që ka nxitur muajt e fundit protesta nga Stokholmi në Bagdad, Suedia vendosi se duhej të luftonte. Ajo iu drejtua Agjencisë së Mbrojtjes Psikologjike, një pjesë e Ministrisë së Mbrojtjes që qeveria e saj krijoi vitin e kaluar.
Me 55 punonjës, “specialistë anti-Putin”, siç quhen shpesh, kjo agjenci është tani në vijën e parë në mbrojtje të një vendi që përballet me një sulm informacioni nga jashtë.
Udhëheqësit e vendit po marrin hua nga një strategji e vjetër e Luftës së Ftohtë. Kërcënimi kryesor i sotëm, edhe pse jo i vetmi, është shteti pasardhës i Bashkimit Sovjetik, Rusia.
Sipas zyrtarëve të agjencisë, Kremlini ka shënjestruar Suedinë, për të minuar përpjekjen e saj për t'u bashkuar me aleancën e NATO-s. Megjithatë, lufta hibride e Rusisë shtrihet thuajse në gjithë botën. Në dekadat e fundit, përparimi i shpejtë i teknologjisë së informacionit i ka lejuar diktaturat të sulmojnë opozitat e brendshme dhe shtetet demokratike, duke përdorur median e globalizuar, televizionin, radion, por mbi të gjitha internetin.
Kjo ka zgjeruar vetë konceptin e luftës, si dhe të spiunazhit dhe inteligjencës, duke përfshirë dimensionet kulturore, sociale, ligjore, psikologjike dhe morale. Pra, gjithçka është në rrezik, gjithçka është në shënjestër.
Operacionet e Putin
Në anën tjetër të Atlantikut, CNN raportoi më 26 gusht "inteligjencën e sapodeklasifikuar të SHBA" se "operacionet e ndikimit rus në tokën amerikane të dizajnuara për të qenë qëllimisht në shkallë të vogël" janë duke u zhvilluar. Pse në shkallë të vogël? Sepse objektivi më i përgjithshëm, deklaroi një zyrtar amerikan i autorizuar për të folur për CNN, është të sigurohet që këto ide t'u përcillen qytetarëve nga personalitete amerikane, evropiane, me pak fjalë perëndimore, për t'i për t'i bërë ato më të besueshme.
Këto operacione të ndikimit të "kooptimit" bazohen kryesisht në marrëdhëniet personale dhe kanë qenë pjesë e luftës hibride të Moskës që nga ditët e Bashkimit Sovjetik. Operacione të tilla zhvillohen edhe në Itali, ku përfshihen edhe elitat e vendit, nga politikanët e zgjedhur deri tek ushtarakët përmes Administratës Publike.
Yuri Andropov, udhëheqësi i gjashtë i BRSS, ish-drejtor i KGB-së, i kishte përcaktuar këto veprime destabilizuese si “një formë e fshehtë e luftës politike që përdor mjete dhe metoda klandestine për të marrë informacion sekret dhe për të zbatuar masa aktive dhe për të ushtruar një ndikim mbi kundërshtarin duke dobësuar pozitat e tij politike, shkencore, teknike dhe ushtarake”.
Lufta e Perëndimit
Nuk duhet harruar kontributi gjeopolitiko-subversiv i kompanisë mercenare Wagner të themeluar nga Yevgeny Prigozhin, me aktivitetet e saj kriminale në Afrikë, Kaukaz dhe Ballkan, sulmet e saj kibernetike të lidhura me të gjitha shërbimet e ndryshme sekrete ruse, rekrutimin e ushtarëve me force, tërheqjet e kubanëve, por edhe afrikanëve dhe kaukazianëve, për t'u përdorur në luftën kundër Ukrainës.
Këto janë operacione të vërteta kriminale, të kryera nga një shtet mafioz siç është Federata Ruse e Putinit, në vazhdimësi dhe konsistencë me epokën sovjetike. Por kush e vendos kufirin ndërmjet të drejtës së shprehjes e garantuar me kushtetutë dhe aktiviteteve të qëllimshme dezinformuese që janë konfiguruar si në kundërshtim me sigurinë kombëtare?
Për të qenë të qartë, si mund t'i mbrojmë qytetarët tanë nga këto strategji mashtrimi të luftës psikologjike dhe nga bashkëfajësia me Federatën Ruse që mund të gjendet në sektorë të shoqërisë dhe pushtetit edhe në Itali? Neni 6 i Kartës së të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian thotë se "çdokush ka të drejtën e lirisë dhe sigurisë".
Interpretimi i këtij rregulli, megjithatë, në lidhje me të ashtuquajturën "teoria e armikut", përmban dy vështirësi: nga njëra anë, njohja e të drejtës absolute të personit për liri dhe siguri, dhe nga ana tjetër ndjen kufizimin e lirisë për të ndjekur atë vlerë sigurie që është në vetvete një e drejtë. Receta qëndron në ekuilibrin mes këtyre të dyjave.
