Ec e ec nën rigë shiu ndërmjet fushës me asfodela
Ec e ec gjithësisë së fatit të vetmuar me kaçurrela
Ec e ec e kurrë të arrij te pika e ndritshme është kot
Ec e ec e ja vetëm dhe pak e të arrij te vetja zot
Ec e ec e kurrë të lidh kujtimet me trokitje në orë
Ec e ec e kaq gjë e largët kjo afërsi e fjetur fedorë
Ky ritëm i furishëm me zgjim mitik në kraharor
Ja e gjej veten mes barit e lules së çelur me aromë
Afër e larg fiket e ndizet drita dhe bie në komë
Është çdo gjë ëndërr apo të vërej bri qiri në dhomë
Ec e ec e kurrë të shkoj pa vdekur e kurrë të vij dot
Ec e ec e fytyrës më rrjedhin ngadalë dy pikë lot
Kujtimi për nënën II
I mbyll sytë kthehem në krah të majtë
E dëgjoj zemrën nga trokon me ritëm perit të vet
S`e duroj këtë degëzim të vetmisë njëjtë me jeh
Jashtë qeni i fëmijërisë me sytë zjarr leh dhe leh
I mbyll sytë e kthehem në kokërr të shpinës
Vërej të zbresin hije malit trimat e jutbinës
Rrotullohem të qetësohem të ëndërroj të fle
Malet ende kanë borë kuajt tërbohen pa fre
Prapë s` arrij të jem një me veten në asnjë mënyrë
E dëgjoj bie larg e vjen në dhomë një ritëm me lirë
Përpëlitem në shpinë në të djathtë në të majtë
Herë përzihen pemët herë tjetër bien yjtë pa fat
Arrijnë para portës së kullës të djersitur kuajt
I mbyll sytë e ik e ik dhiaren mes barit të gjatë
Për frëngji tashmë vjen e ndrit me verdhësi hëna
Alesë me akacie e hetoj nga kthehet nëna
E bie aromë mbi lule të xhenetit e është natë
Ndiej nënë prani të zjarrit e gjakut në rrjedhë
E kaq vjet s`je e kaq vjet fle në varre buzë jallisë
Kot bëj përpjekje të të prek në gjithësi të vetmisë
I mbyll sytë e kthej sërish në krah të majtë.
