Në fjalën tënde
i kam shkuar
perlat e shpirtit,
i kam varur
gjerdan në gushë.
E dhimbja,
po më përpëlitet
mbi prush
Pragut të shpresës
Nuk e di se si,
përherë,
eci mbi të njëjtën udhë
drejt pragut të shpresës
Fort trokas në derë,
se nuk e gjej dot
çelësin e zemrës
Ngjyrë e dhimbjes
M’i jep ngjyrë dhimbjes,
le të pikojë
edhe ngjyrë gjaku
Dhimbja pa ngjyrë
çfarë është?!
M’i jep kuptim, së paku
Se dhimbja
duhet të çelë,
qoftë edhe gjemba
Eshtë formë e jetës,
formë e shpresës
Gjembat e dhimbjes time
le të jenë
lule të një stine
Edhe në ardhtë një stuhi
do të sjellë ca pika shi
E kur shiu
të puthet me rrezen e dritës
gjembat do të bëhen rrëzëllitës
Ngjyra e dhimbjes
në petal të lules do të dalë
qoftë edhe për pak
e se dhimbja
do të jetë e vdekur
s’do të kem merak
Me gjuhën e heshtjes
Jeta
po m’i flet vjeshtës
me gjuhën e heshtjes
Dimrit
ia ka veshur
grinë e trishtimit
Kur vjen pranvera?!
Shtegëtimi i shpirtit
s’ka të sosur
Pasqyrë e jetës
ciflosur
Asgje nuk më ka mbetur
veç rreze-shpresa ndezur
Vitet varg e varg
po më lënë në prag
Takim me brymën
Një shall i afshtë
ma zë frymën
E në mëngjesin e hershëm
ndjesia ime takon brymën
Gjethnajës së shpirtit
Gjethnajës së shpirtit
fëshfërisin mendimet
Gjethe më gjethe
peshojnë dhimbjet,
e me pika vese
ujis sythe shprese
Puhizë e pranverës
freskon shpirtdjegien
Kohë mbi kohë,
dhimbje mbi dhimbje
mbjell fidanë të jetës
Me rrezet e diellit
përkëdhel ëndërrat
Pranverohet shpresa ime
çdo vit që ik!
Gjethnajës së shpirtit
fëshfërisin mendimet,
në pritje të vjeshtës
mbi gjethe mundimet
Rradhitmi dhimbjet!
Hej, ti peshkatar
që përkëdhel dy Drinat
ndalu pak!
Merri dhimbjet e mia,
rradhiti në varkë
Hidhi diku,
por jo në turbullirë
Dhimbjet e mia
të mbërrijnë të kristalta
gjer në det
Aty,
pafundësia i pret
Terri i brengës
Krahëlakuriqe
frika ime
Endet
territ të brengës
dridhja e zemrës,
në krahë të brishtë
si të trishtilit
Gëzimi po venitet
dritës së kandilit.
Përkundje gjumi
Krahët e tu të fortë
përqafuan
fatin tim të brishtë,
e jeta na fali
mot të trishtë
Je lodhur, e di
por, kur unë të buzëqesh
ti me qesh me sy.
I gjatë udhëtimi yne
halleve,
pesha e jetës,
peshë e maleve
Shpesh
krenarinë perkulim
Ti hesht
e në frymëmarrjen tënde
ma përkund gjumin.
