Në qytetin e Ernes
Në qytetin tënd Erna
Sot bëmë shëti
Ne familja e jote
Së bashku dhe ti
Në çdo hap
E në çdo bisedë
Erna të kishim Ty
Vetëm me sytë e tanë
Edhe pse s'të shihnim
Së çdo çast më Ne
Ishe edhe Ti.
Nē vendet e tua
Ku ti i preferoje
Ne pushonim aty
E pijen që Ti e shijoje
E ngritëm nga një gotë
Për Ty.
Pulëbardhë
Në pulëbardhë
Ti më ngjan
Dhe në krahët
e engjëjve
Kur fluturojnë
lart në përjetësi
E që shndërrohen në hyjni
Pulëbardhë
m'i fal krahët tu
Të fluturoj drejt qiellit
Atje ku kam yllin tim polar
Të takoj engjëllin
Kur më është shndërruar
Në rreze dielli
Ende pa e shijuar
rininë
As dashurinë
Që kishe për nënën
Ike pulëbardhë
Pulëbardhë
Më thuaj
Çfarë do me më fal
Të fluturoj
drejt qiellit
Ku engjëlli
është vetë flutura
Fluturon të ma shëroj
Shpirtin e plagosur
Së bashku me zanat
Të fluturoj drejt pikëtakimit
blu
Për më ardhë tek Ti
Erna
Kurrë më
për t’mos u nda.
Ti m'i sjelle lulet
Këtë buçetë lulesh
Me duart tua Erna
Ti m'i sjelle në përqafim
Ah ç'kuptim m'i dhe jetës
Bashkë me aromën e trëndafilave
E me sytë e Tu
M'i sjelle rrezet e diellit
Me përqafime tua
Më fale ngrohetësi
Në shpirt e zemrën time
Me buzëqeshjën tënde
Kaq të ëmbël ma dhurove
lumturinë e botës...
Era
Sa furishëm fryen era
Sa larg i fluturon gjethet
Përse i ndanë nga degët e veta
Eh bashkë me gjethet
Fluturojnë
Edhe mendimet e mia
Tek Ti Erna
Që trurin ma gremisën për Ty
Sa furishëm fryen
Dhe dallgët e detit i përplasin
Në dy brigjet e kundërta
E anija mbi dallgë përpelitej
Fuqishëm
Të ju mbijetoj valëve
T’ju mbijetoj
Që ta mbaj premtimin
E porosive tuaja
Kur të ka dhënë
Mbi këto dallgë të detit
Në këto erëra të furishme
Kisha dashur t'i përshkruaj
Bukuritë e botës që ka
E jo për mizoritë e saj
Kisha dashur t'i përshkruaj
Lumturitë e jetës
E jo të padrejtat
Që i ka jeta.
Spitali në Oslo
Ndërtesë e Metropoleve
Që në heshtje rri
E dhemb
Për vuajtje që i mbanë
Brenda vetes tënde ti
Një pjesë të dhembjeve
të Ernes
Unë i kam aty
Dhe të atyre nëtëve
pa gjumë
E bisedave kur i bënim
pa fund
Nuk donim t'i lenim peng
asgjë të pa thënë
Spital, ndërtesë shumëkatëshe
e shpresave që na u shuan në ty
Sot sillem vërdallë teje
Brenda s'kam fuqi të hy
Sytë
më janë ngulitur
dritareve
E më dukej Erna
Sikur të shoh aty
Të thërras
me zë të lartë
Sikur akull
E tëra jam ngri.
Për ty
Me shpirt ndër dhemb
me dhembje të pa mplakur
Me mallin që kurrë s`do shuhej
Me zemrën që kullon vrerë
Që s`do ketë gëzim më asnjëherë
Me penën e mbushur jo ngjyrë
Por lot që rrjedhin ujvarës sime
Do rrugëtojmë së bashku
Dhe s`do ndalem kurrë ma
Me Ty e për Ty Erna
Deri në lartësinë e Ozonit.
