“Neve e kemi të vështirë që të jemi krejtsisht të lirë…
Ngase, kështu siç jemi, është bukur e vështirë
Që ta ndryshojmë, ndërrojmë gjendjen e status-kaos që kemi...
Sepse, ose jemi oportunist, ose koketojmë me pushtetin;
ose jemi opozitë e pa vlerë, e pa rëndësishme, për jetën e popullin;
dhe e pa dobishme, për veten, kombin dhe shtetin tonë!
Prandaj, duart kryq rrimë, jemi kështu si jemi;
Kokat lart i mbajmë, rrimë në kokërr të shpinës
Andaj, edhe punët e deri tanishme kështu i kemi,
Ngase shpeshhere punojmë e ndërtojmë si tinëz...
Neve shumë, e më shumë, mbështetemi tek turma fiktive
që shkon qorr sokakut, sy mbyllur dhe i grumbulluar,
E kurrsesi nga idealja, realja dhe Kombëtarja
Dhe dija e mendimit kritik, progresiv e kolektiv
Ne do ta kemi të vështirë, që të jemi krejtësisht të lirë:
Deri kur kështu, populli im i mirë?!”...
