Korça qytet i kulturës e traditës
E bukur me kolorin vjeshtë
Udhët e gurta mbushur gjeth
Malli i strukur në rrugë kish ngelë
Nuk shihte me vajza të bukura
E çuna që ju shkonin pas
Rrugët boshatisur si asnjëherë
Një dhembje shpirtin seç e kap
Larg në mërgim s’e di se ku
Dhe vendi i plakur me gjethet e rëna
Disa pleqë aty këtu
Ulur në stolat duke menduar i sheh
Oh mërgim o toka jonë
Ç’gjëmë e madhe të ka rënë
Vizitorët që vijm këtu
E koskat jashtë seç i lëmë
Korça jonë e mbarë atdheut
I uroj të kthehen bijtë e tu
Të këndoj në kitare e lënë
Për vajzat e bukura e dashurinë
JAM KRENARE
E bukura e ëmbëla Shqipëri
Jam krenare që të kam nënë e më ke bijë
Rrënjët e jetës aty i kam
Aty ku lindën të parët tanë
Jam një bijë e llirisë
E nderit e bujarisë
Se kështu e kam unë gjakun
Gjak Arbnor e fis Dardanësh
Gjaku ynë nuk është gatuar
Që të ndajë e të përçaj
Ne me nder e mbajmë shtëpinë
Kurrë s’ia kemi botës lakminë
Ata janë lakmitarë
Që në shekuj na ndanë e çanë
Por ti rrënjën e ke të fortë
Se aty lindi një veç një zot
Je e bukur si një zanë
Me vajza e djem azganë
Je moj je një zonjë e rëndë
Burrat e dheut të thërrasin nënë
Rrënjët e tua si shkulë dot bota
As kjo shtriga Europa
As këta çakej vërdallë
Edhe pse në cop të ndanë
Ti krenare lart qëndron
Nëpër shekuj shumë e fortë
Gjaku jonë është liria
Zgjedhën se duron Arbënia
Jam krenare e me besë
Bujarinë e kam në jetë
Kësaj bote më nënëçmuan
Por lavdinë kurr s’ma rrëzuan.
