Dëbora që bie m'i kujton flokët e tu,
Si pulëbardhat në qiellin blu.
Flokët e tua si e pastra dëborë,
Më bëjnë të ndjehem si mbret me kurorë.
Kur dëbora bie në timin qytet,
Më kujton flokët e tu të bardhë vërtet.
Flokët e tua si dëbora e argjendtë,
Më bëjnë të ndjehem si mbret në legjendë.
Dëbora që bie m'i kujton flokët e tu,
Si yjet që shkëlqejnë natën n’qiellin blu.
Flokët e tua si dëbora, bardh-bardh,
Më bëjnë të ndjehem si një mbret i madh.
Dëbora edhe kur ngrin m'i kujton flokët tu,
Si ëndrrat e mia që bëhen realitet.
Flokët e tu, tamam si dëbora e butë,
Më bëjnë të ndjehem si një zog krahëlehtë.
