Pranë gurit

Kultura

Pranë gurit

Nga: Sadik Bicaj Më: 25 shkurt 2024 Në ora: 18:53
Autori Sadik Bicaj

Ruan çdo gjë të veten

Të ligës i ikën gjithnjë

Del ballë kohës vetëtimës

Mbledh ato pak plagë

Dhe mbylli dashurinë

Me dy fjalë

Të mos me sulmojnë djajtë

Armiku të dridhet

Ç’ fjalë mençurie

Ata që i përgjigjen tmerrit

Nuk do të mund të hesht

Sepse vjen diçka e mirë

E ulet pranë gurit e gjakut

T’ia thotë të qenmes

Se gjithçka fundin e vet

EPISOD EKZILI

Ikën të ikurit të ndjekurit

Jetën ta bëjnë më të kuptimtë

Duhet pak shtegtojnë shumë

Me këngët e tyre të hidhura

Gjuhë vështrimi e heshtjeje

Kurrë mbase nuk do të harrohen

Të vetmuar janë të vetmuar

Fytyra të lagura në shi të Evropës

S’ mund të rri dot pa dashurinë time

Mërgimtarët kthejnë kokën nga guri

Dhe vetëm gur e gjak mbetën

Mbi tokën e shenjtë të pikëllimit

Ecin nëpër errësirë të natës

Kujtojnë të afërmit

Dhe me vete ia thonë Himnit të Flamurit

MËRGIMTARËVE

Në mëngjes

Sikur i shoh të pikëlluar

Edhe vajzat e atëhershme ua kanë zili

Përpara shtëpisë më sillen

Ato hije të bardha

Dhe duken si pëllumba në fluturim

2

Nga gjumi i thellë

S’ më bie ndërmend të dal në shesh

Qyteti më është mërzitur

Dhe këto valë të çuara peshë

Të ngopura me zhurmë deti

3.

Mbrëmë jam ulur në tavernë

I kam përsëritur fjalët e plakut

I kam numëruar bekimet e nënës

S’di t’i harroj as ofshamat

As lotët e motrave as zërat e vëllezërve

Aq afër më rrinë të gjithë

A thua tani jam vetëm a mallkoj veten

4.

Jemi të vegjël jemi të largët

Sikur na njohin të gjithë

S’kam ndonjë që më ofrohet veç të mive

T’ia thonë këngës deri në kupë të qiellit

5.

Në këtë çast lë diç mes shokëve

S’ ndiej zëra as zhurmë natën

Di vetëm t’i ëndërroj ata ndanë udhëve

T’i përqafoj ata kur dalin

Nga Lëndinë e Lotëve

Ëndrra ikën këputet mbase

Dhe sikur di t’ua marrë vuajtjet

NJË ZË

Një zë nga larg

Ma shprishë bukurinë

Dhe fjalët m’i lidh nyje

Ka kohë që ëndërroj

Përjetësinë e shpirtit

Shtegun e mbyllur të vetmisë

Një zë që zgjon

Le të jetë klithma ime e jetës

ULËRIMË

Sa fik dritën e llambës

Ndiej ulërimën

Që më hyn përnatë në dhomë

O Zot

Flas me engjëjt

Njëmijë vjet larg pikëllimit

A ka shpëtim

Mëngjesi im i çmendur

( 1994)

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat