Një prej klisheve moderne është se fëmijët e sotëm janë më të përkëdhelur se gjeneratat e mëparshme. Kjo nuk varet nga një “predispozitë gjenetike”, por nga një kombinim shkaqesh. Zakonet shoqërore, mediat, shoqëritë dhe mangësitë e sistemit arsimor sigurisht kanë një ndikim të caktuar, por pika e dobët shpesh janë prindërit. Disa specialistë në pedagogji i tregojnë sjelljet e mëposhtme si të dëmshme:
Zvogëlimi i autoritetit të të tjerëve. Si edukatorët dhe mësuesit dikur kishin të drejtë të nxisnin disiplinën tek fëmijët. Sot prindërit nuk lejojnë askënd t’i qortojë ose korrigjojë fëmijët e tyre dhe kjo i bën ata të ndihen të autorizuar të sillen keq.
Neglizhimi i vetes. Fëmijët vijnë të parët, por kjo nuk duhet të ndodh në çdo kohë. Prindërit që përkushtohen me mish e me shpirt vetëm për të përmbushur nevojat e tyre, duke harruar vetveten, përfundojnë duke shkaktuar dëme në shëndetin e tyre mendor dhe fizik.
Përdorin zgjidhje të shpejta. Për të parandaluar zemërimin e fëmijëve, prindërit shpesh përdorin “truke” të tilla si vendosja e tyre para TV, Smartphone ose duke u dhënë atyre një çmim edhe pa e merituar. Të vegjlit duhet të mësojnë të jenë të durueshëm, të shpërqendrojnë vetveten me imagjinatë ose në rastin më të keq të rizbulojnë “mërzinë” e shëndetshme të vjetër.
Të qenit shumë të përshtatshëm. Përmbushja e dëshirave të fëmijëve është e mirë, por nuk duhet të bëhen skllevër të vullnetit të tyre nga frika se ata mund të qajnë ose të zemërohen.
Justifikoni çdo sjellje. Të qenit i vogël nuk mund të jetë alibi për çdo tekë. Në këtë mënyrë, fëmijët inkurajohen të përsërisin këto qëndrime pa marrë përgjegjësi për veprimet e tyre.
Shkurtimisht, dashuria nuk duhet të mungojë kurrë, por e njëjta gjë vlen edhe për respektimin e rregullave dhe roleve. Për të vepruar në mënyrë sa më të shpejt në atë që fëmija kërkon nuk është një shenjë dashurie, por një zell i tepërt, një frikë e humbjes së pëlqimit ose mosmbushje e statusit prindëror. Mangësia për të kënaqur fëmijët e tyre me çdo kusht është një investim i keq sepse ndjenjat reciproke janë të pakushtëzuara.
Asgjë nuk ndodh nëse nganjëherë ne themi një “jo” ose nëse dëshira e shprehur nuk realizohet menjëherë. Vetëm në këtë mënyrë do të jetë e mundur të rriten fëmijë që dinë të sillen në çdo rast, pjesëtarë të pavarur dhe produktivë të shoqërisë.
