I dashur kushdo që e lexon këtë
Depresioni nuk është diçka për të cilën njerëzit duan të flasin. Është një temë që tenton të shmanget edhe pse është një bisedë e rëndësishme që duhet bërë. Para se të ndaloni së lexuari këtë, unë e di që keni filluar ta lexoni sepse po luftoni me depresionin ose thjesht sepse po përpiqeni ta kuptoni atë.
Cilado qoftë ajo arsye, jam e lumtur që jeni këtu. Kjo është ndjenja që merr jetën e një personi deri në pikën ku ata harrojnë se si filloi gjithçka. Është tinëzare, zvarritet dhe ndërtohet me kalimin e kohës.
Gjërat e vogla dhe të padukshme ndryshojnë në fillim, duke çuar në ndryshime më të mëdha dhe para se ta dini nuk mund ta ndjeni veten. Është një ndjenjë kur gjithçka ndihet shumë e vështirë. Ju pyesni veten se si keni shijuar ndonjëherë ndonjë gjë. Ju pyesni veten se çfarë kanë njerëzit e tjerë që nuk mund t’i merrni.
E keni më të vështirë të ngriheni nga shtrati në mëngjes. Ju mbylleni në vetvete çdo ditë. E keni të vështirë të shkoni në shtrat natën.
Unë e di sa e vështirë është të bësh një betejë ku kundërshtari yt është vetja jote, e kuptoj plotësisht se si çdo ditë ndihet si një lojë e mbijetuar, është sikur të jesh gjallë, por në të vërtetë nuk jeton; sikur të jeni në një rënie të lirë, mezi po prisni kohën kur të godisni fundin e gurit, ose tashmë keni goditur në fund të gurit, por sapo u ndje mpirja.
Po, kjo ndjenjë e mpirjes, është kur dhimbja që sapo ndjeve është shumë e madhe. Unë e di që ka raste që ju ndiheni sikur jeni të pavlefshëm dhe se askush nuk do të interesohej për ju edhe nëse zhdukeni. Ndonjëherë thjesht dëshironi të shpëtoni nga gjithçka, por nuk mundeni, është sikur të jeni bllokuar në versionin tuaj të ferrit.
Për cilindo që e lexon këtë që mund të lidhet me të gjitha ose disa nga ato që kam shkruar, unë e kuptoj që depresioni nuk është aq i lehtë për tu kapërcyer, ju nuk mund ta doni veten që të dal nga ajo, por mos harroni se gjithmonë keni kontroll mbi emocionet. Ju nuk përkufizoheni nga sa dështime keni fituar gjatë gjithë jetës tuaj, por nga sa mirë jeni ngritur pavarësisht të gjithave.
Ne mendojmë se jemi të vetmit që vuajnë dhe gjithë të tjerët po shkojnë mirë. Por më besoni se të gjithë kanë llojin e tyre të luftës. Në shumë vite arsim askush nuk na mësoi si ta duam veten dhe ne e humbasim besimin tonë kaq lehtë.
Ne harrojmë se ata që vdiqën dje kishin plane për këtë mëngjes dhe ata që kishin vdekur në mëngjes kishin plane për sonte. Këshilla ime është mos e bëj jetën tënde sikur nuk ka rëndësi. E di që jeta mund të jetë e padrejtë ndonjëherë, por mos harroni të jeni mirënjohës që u zgjuat sot po hani mirë, mund të shihni botën.
Është në rregull të ankoheni, provoni të flisni me dikë që vërtet e doni dhe që ju kupton. Pse nuk mendoni në këtë mënyrë unë nuk jam mishërim i çështjeve personale apo dështimeve. Se si arrita këtu në të vërtetë nuk ka rëndësi – unë jam këtu tani dhe ajo që ka rëndësi është ajo që bëj nga kjo pikë e tutje.
Ka gjëra që mund të bësh për ta kapërcyer këtë
Bëni gjëra që do t’ju bëjnë të ndiheni mirë, mund të zhvilloni një hobi të ri, të ushtroheni, të shpreheni përmes shkrimit, arteve, apo edhe muzikës; kanalizoni negativitetin në diçka produktive! Mos e veço veten nga bota, sepse sa më shumë që ushqeni atë ndjenjë negative, aq më shumë do të vuani. Shmangni mendimin negativ, pasi në këtë mënyrë thjesht do të ushqeni depresionin.
Jepini vetes kohën e nevojshme për ta kaluar këtë, pasi kjo gjë kërkon vërtet kohë.
Mos i injoroni ndjenjat tuaja. Nuk ka shërim magjik, por aq ngadalë sa është zhvilluar, po ngadalë mund të bëhet më mirë. Para depresionit, ishte e vështirë të imagjinohej ajo që po kalon tani, ashtu si tani është e vështirë të imagjinosh të ndjehesh më mirë. Por mos lejoni që të mos jeni në gjendje të imagjinoni një të ardhme më të mirë që t’ju shtyjë të bëni ndryshime.
Sado e pamundur të duket, ju duhet të merrni ndihmë, qoftë nga mjeku profesionist, apo ai person që është gjithmonë aty duke u përpjekur t’ju nxitë të dilni nga kjo gjendje. Askush nga këta njerëz nuk do ta bëjë atë në mënyrë të përsosur, por ata do t’ju mbështesin dhe ju duhet ta lejoni këtë. Gjithmonë ekziston rezistenca dhe ndonjëherë beteja më e madhe mund të jetë bërja e asaj zgjedhje për të lejuar të tjerët të ndihmojnë.
Në fund, shpresoj që kjo të bëhet më e lehtë për ju.
