Djaloshi-vrasës që më 3 maj kreu masakrën e tmerrshme në shkollën fillore “Vladislav Ribnikar” dhe vrau nëntë shokë të klasës dhe rojën e shkollës, prej gati dy muajsh ndodhet në Klinikën e Neuropsikiatrisë për fëmijë dhe të rinj, në një repart special.
Por mjekët që kanë kontakt me të, nuk pushojnë së habituri nga sjellja e tij.
Në kohën kur kreu krimin nuk ishte ende 14 vjeç, djali që hyri në histori si vrasësi më i ri masiv në botë, nuk mund të ndalohej, por e vetmja mënyrë për t’u izoluar, ishte vendosja e tij në një institucion të mbyllur shëndetësor.
Në Klinikën e Neuropsikiatrisë për Fëmijë dhe të Rinj, në dy muajt e fundit janë kryer ekzaminime të ndryshme psikologjike me qëllim që ekspertët të tentojnë të depërtojnë në mendjen e djalit vrasës, për të kuptuar ndër të tjera se çfarë e ka motivuar atë për të kryer një krim të tmerrshëm, por edhe nëse po jepte shenja që duhet t’i kishin vënë re njerëzit nga mjedisi i tij më i afërt.
Mirëpo, siç ka mësuar Blic.rs nga burime të mirëinformuara, mjekët që kanë pasur kontakt me djalin kanë qenë shumë më të tronditur nga sjellja e tij e përditshme.
Dhe pesë gjëra u lanë përshtypje të veçantë ishin këto:
Fakti 1: Ai nuk tregon pendim
Pas dërgimit në Klinikën për Neuropsikiatrinë e Fëmijëve dhe Adoleshentëve, djaloshi vrasës nuk ka shfaqur shenja pendimi për krimin që ka kryer, edhe pse ka marrë jetën e shokëve të klasës, klasave të tjera dhe kujdestarit të xhaxhit Dragan, me të cilin ai kishte lidhje mjaft intime, madje, siç u konstatua gjatë hetimeve, shkëmbente mesazhe.
Sipas teorisë së Sigmund Frojdit, superego është komponenti etik i personalitetit të dikujt që i jep personit në fjalë standardet morale mbi bazën e të cilave ai sillet. Superego zhvillohet kryesisht gjatë pesë viteve të para të jetës së fëmijës, si një reagim ndaj ndëshkimit ose miratimit të prindërve. Duke vepruar kështu, fëmija përvetëson standardet morale të prindërve të tij, traditat e familjes dhe shoqërisë në të cilën ai rritet, dhe tek ai formohet një superego, e cila kontrollon agresionin dhe impulset e tjera të padëshirueshme shoqërore.
Kur një fëmijë ka një superego të zhvilluar siç duhet, ai ndjen faj ose ankth kur shkel standardet etike të vendosura nga superegoja e tij dhe ka nevojë të shlyejë gabimet e tij. Asgjë nga këto nuk ekziston me djalin vrasës.
Fakti 2: Prindërve të tij nuk u intereson
Djaloshi-vrasës që në fillim nuk ka kërkuar asnjë kontakt me prindërit e tij, por vetëm është pyetur për ta në kontekstin se a do ta “dalin” nga ai institucion. Një burim i “Blic”-it, i njohur më herët me rastin, theksoi se në të gjitha veprimet e djalit vrasës, bie në sy se ai kujdeset vetëm për veten e tij.
– Nuk tregon ndjeshmëri dhe kujdes ndaj prindërve dhe familjes, përveç nëse kjo lidhet drejtpërdrejt me rehatinë e tij. Për shembull, kur ai pyet se kur familja e tij do të bëjë diçka (për lirimin e tij). Natyrisht, ai nuk e kishte planifikuar këtë përfundim, se do të ishte në një institucion, por do të lirohej menjëherë (sepse ai ishte më pak se 14 vjeç në kohën e vrasjeve dhe sipas ligjeve serbe nuk mund të jetë penalisht përgjegjës për krimi i kryer) – tha bashkëbiseduesi ynë.
E vetmja gjë që nuk dihet ende është marrëdhënia e tij me motrën e tij më të vogël, dhjetëvjeçare, me të cilën ai ndante një dhomë dhe kalonte pjesën më të madhe të kohës, dhe autoritetet duhet ta zbulojnë pasi të merret në pyetje vetë vajza.Fakti 3: Ai kërkon të lirohet
Burimi, njohës i mirë i rastit, duke përshkruar gjendjen e djalit vetëm pak ditë pas masakrës, deklaroi se djaloshi vrasës mendon dhe sillet sikur është çështje kohe se kur do të dalë nga Klinika. është, kur ai do të jetë i lirë. Siç ka shkruar “Blic”, djaloshi vrasës mesa duket ka qenë i bindur se kjo është dashur të ndodh në ditët e para dhe siç është bërë e ditur më herët gjatë hetimeve është konstatuar se ka hulumtuar në detaje nëse dhe si mund të bëhet. duke pasur parasysh se ai nuk ishte ende 14 vjeç në kohën e krimit të rëndë.
Mirëpo, duke qenë se mundësitë për t’u liruar janë thuajse inekzistente, djali është bërë aq i fortë sa ka nisur të kërkojë çdo ditë të lirohet, pasi pretendon se “nuk ka më asnjë arsye për të qëndruar në spital”.
Fakti 4: Ai pretendon se është “plotësisht normal”
Ky djalosh trembëdhjetë vjeçar bën çdo ditë pyetjen “a do të dal sot” dhe me kalimin e kohës dhe e kupton se nuk ka asnjë lidhje me të, filloi të këmbëngulë në përgjigjen se pse është në institucioni kur “çdo gjë është në rregull” me të dhe pse është i mbyllur. kur është normale”.
Mirëpo, së fundmi, djali vrasës ka filluar të shfaqë një sërë ndryshimesh në sjellje. Relaksimin dhe relaksimin e zëvendësoi duke ecur nëpër dhomë dhe në një pjesë të institucionit ku ishte vendosur. Siç tregoi burimi ynë, djali filloi të reagonte dhunshëm për arsye të vogla, pothuajse të parëndësishme apo edhe pa arsye.
– Tregon nervozizëm me fjalë e lëvizje, pyetje e kërkesa gjithnjë e më shpesh. Por gjithçka rrotullohet gjithmonë rreth tij dhe të gjitha pyetjet që ai bën lidhen ekskluzivisht me të dhe komoditetin e tij. Ai nuk është i interesuar për njerëzit nga bota e jashtme! Nervozizmi i tij nuk ka lidhje me ndonjë pendim për vrasjen masive. Atij i intereson vetëm vetvetja – tha bashkëbiseduesi ynë.
Mirëpo, përkundër faktit që ai siguron se “gjithçka është në rregull” me të, mjekët janë të sigurt se ekziston rreziku i përsëritjes së të njëjtit akt, të ngjashëm apo edhe më brutal.
Fakti 5: Ai beson se është popullor
Mjekët që janë në kontakt të përditshëm me djaloshin vrasës janë tronditur veçanërisht që nga dita e parë që ai ka ardhur në Klinikë janë interesuar për reagimin e opinionit ndaj krimit të tmerrshëm të tij dhe reagimet në shkollën “Vladislav Ribnikar”. si jashtë saj.
Siç tregon bashkëbiseduesi ynë i mirënjohës i rastit, pritshmëritë e djaloshit shkuan aq larg sa njerëzit mblidheshin nën dritaren e tij dhe i brohorisnin emrin!?
Megjithatë, është evidente se ndryshimi i sjelljes së tij në javët e fundit ka ndodhur, ndër të tjera, sepse ai ka kuptuar se nuk është bërë ndonjë hero apo shpëtimtar siç mund të kishte menduar në një moment.
