Jetët e futbollit jane me momente, me ulje-ngritje të papritura, shpesh me rastësi absolute, të cilat, megjithatë, ato i përcaktojnë. Dhe fatet ndryshojnë. Kjo është ajo që po ndodh me Leandro Paredes, i cili ishte larguar nga Parisi në fund të merkatos së verës me idenë për të nisur një jetë të re profesionale që do të ndriçonte rrugën për Katarin 2022.
Në vend të kësaj, ai përfundoi brenda një hije të re nga e cila nuk duket e lehtë të dalësh tani. Me Kupën e Botës, e cila, megjithatë, është edhe më shumë si fiksim dhe po afron. Dhe kjo nuk ndihmon ose të paktën çon në drejtim të kundërt me ambiciet e mesfushorit argjentinas dhe që mund të jenë zgjedhjet e trajnerit Scaloni.
Kështu shkon në futboll, në një moment të caktuar të verës dukej se nuk kishte fat tjetër përveçse jashtë Juventusit për Rabiot dhe nuk kishte rrugë tjetër përveç asaj nga Parisi në Torino për Paredes. Njëri u fut në derë, tjetri e priste me padurim daljen. Në fund, francezi nuk lëvizi dhe argjentinasi gjithsesi mbërriti. Dukej zgjidhja më e mirë, faktet flasin më shumë. Eklipsi Paredes është bërë i paepur.
Nga ana tjetër, hierarkitë e mesfushës së Juventusit kanë ndryshuar krejt papritur. Në dobi të atyre që dështuan dhe në dëm të të fundit të ardhur. Sigurisht, ajo seri që e pa ish-PSG-në (ai është i huazuar te Juve) në fushë kundër ekipit të tij të vjetër dhe Benfica-s në Champions League dhe kundër Salernitana (shumë i diskutuar si barazim) dhe Monza në ligë (humbje e pajustifikueshme), shtyu Paredes drejt harreses…
Argjentinasi përfundoi në tunelin më të keq të sezonit të Juventusit. Dhe ndoshta edhe mendërisht ai nuk doli kurrë. Digresioni që ndihmon për të arsyetuar mbi këtë temë: nëse gjeometritë kanë qenë gjithmonë buka e qendërluftëtarit argjentinas, nga pikëpamja e karakterit, vendosmëria në fushë, aftësia për t’u njohur si lider nga ekipi, kurrë nuk ka shkëlqyer shumë.
Thelbi është ky, megjithatë: mund të kishte kuptim të luftosh te PSG, me konkurrencë të kualifikuar në vijën e mesme. Më pak, aq më pak te Juve, ku argjentinasi mbërriti sepse ishte shumë i dëshiruar dhe kishte si ‘kundërshtar’ në repart një mungesë për shkak të dëmtimit (Pogba), një të mbajtur me forcë (Rabiot), një në rënie (Locatelli) dhe McKennie…
Fakti është se Rabiot ka ngjitur pozicione dhe sot është njeriu i fortë nga i cili Allegri nuk heq dorë, Locatelli po ngjitet në shpatin e konsideratës, aplikimi e shpërblen edhe McKennie. Dhe bilanci taktik brenda vijës së mesme të Juventusit gjithashtu ka ndryshuar.
E gjithë kjo e bën Paredes, të paktën në këtë fazë, më pak funksional se futbolli që Juventus po përpiqet të prodhojë tani, duke kërkuar një mënyrë për ta ngritur. Argjentinasi nuk është më titullar që nga fillimi i tetorit, ka përjetuar rikuperimin e derbit të fituar dhe sipas zërave të mbledhur nga Calciomercato.it, imazhin e Katarit e sheh të turbullt.
Me rikthimin e Pogba-s, ai mund të rrëshqasë edhe më tej në fund të zgjedhjeve, përveç nëse ka një karakter shpengues që mund ta kthejë atë në garë. Mund të ketë hapësirë, por shumë do të varen prej tij. Ndërsa, ndërkohë, figura e Jorginhos bie në plan të dytë për sezonin e ardhshëm.
